Nużyca to choroba pasożytnicza nazywana też demodekozą. Spowodowana jest przez rozprzestrzeniające się roztocza rodzaju Demodex canis. Właściwie wszystkie psy narażone są na to schorzenie, nawet te najbardziej zadbane. Czy jest coś co sprawi, że zmniejszymy ryzyko zachorowań? Kiedy myślimy o pasożytach, natychmiast zaostrza się nasza czujność. Uporczywym stworzeniom towarzyszą równie dokuczliwe dolegliwości. Nużyca u psa nie zagraża ludziom, jednak stanowi spory problem dla naszych zwierząt. Demodekoza u psów jest stosunkowo często występującym jednak, że można ją leczyć a priori. Zdecydowaliśmy się przedstawić w tym artykule przyczyny, objawy i dostępne metody u psa – przyczynyZa winowajcę uznajemy roztocza rodzaju Demodex canis, czyli nużeniec psi. Najczęściej dotyka bardzo młodych psów (do pierwszego roku życia) bądź schorowanych, starszych przedstawicieli gatunku. Owe mikroskopijne istoty żyją w mieszkach włosowych i różnych obszarach skóry wielu wiemy pasożyty często towarzyszą psom, a ich układ odpornościowy jest w stanie znieść określoną liczbę takich niezapowiedzianych gości. Czasami prowadzą jednak do poważniejszych czynniki mogą zwiększyć ryzyko występowania pasożytów: przy osłabionym układzie odpornościowym populacja roztoczy zwiększa się w sposób niekontrolowany. Dochodzi w tedy do zarażenia, co wywołuje szereg uszkodzeń skóry, prowadzących do bytuje w mieszkach włosowych, gruczołach łojowych oraz w warstwie rogowej naskórka. Żywi się łojem i komórkami skóry. Nużyca u psa – najczęstsze objawyChoroba może dotknąć każdą rasę psów, bez względu na wiek. Choć jak wspomnieliśmy istnieją grupy bardziej i mniej narażone na ten samym możemy wyróżnić demodekozę miejscową, która dotyczy szczeniąt i psów poniżej dwóch lat. Najczęstszymi wtedy objawami są: wypadanie włosów i stany zapalne skóry na głowie czy też czworonożny przyjaciel może cierpieć też na świąd, który objawia się nieustannym drapaniem. Świerzb jest lżejszą odmianą nużycy, mniej agresywną w swoim charakterze i szybciej kolei inną odmianą choroby jest – uogólniona nużyca (psów dorosłych, bądź młodzieńcza). Stanowi większe wyzwanie, bowiem infekcja rozprzestrzenia się na kilka obszarów ciała, docierając nawet do poduszek psich tym przypadku zmiany skórne są agresywniejsze i towarzyszą im głębokie i ropne rany. Objawom towarzyszy gorączka, złe samopoczucie. Psy bardzo często nieustannie liżą dotknięte chorobą demodekozy u psówNa szczęście diagnoza nużycy psów jest stosunkowo prosta. Drapanie się zwierząt pozwala nam wysunąć pewne przypuszczenia, co w konsekwencji pozwala nam skontrolować obecność roztocza i innych pasożytów u naszego weterynarz przeprowadza kontrolę najbardziej dotkniętych obszarów, aby potwierdzić diagnozę. Z pogranicza skóry zdrowej i zmienionej chorobowo zeskrobuje się tkankę, by zobaczyć czy bytują w niej ważne, tak zwana zeskrobina musi być odpowiednio głęboka. Bowiem nużeńce bytują w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych, leżących głęboko w tym miejscu należy podkreślić, że jeśli zauważymy którykolwiek z opisanych powyżej objawów u naszego zwierzęcia, powinniśmy szybko udać się do lekarza weterynarii, aby jak najszybciej rozpocząć u psów i jej leczeniePonieważ choroba objawia się na różne sposoby, przybierając niejednolite formy – także jej leczenie ma swoje odmienne charakterystyki. W zależności od odmiany schorzenia: miejscowej czy uogólnionej lekarz weterynarii podejmie odpowiednie metody przypadku nużycy miejscowej, choć zazwyczaj samoczynnie ustępuje w krótkim czasie – weterynarz może przepisać specjalistyczny szampon, łączony z choroba przyjęła formę uogólnioną i wysoce się rozprzestrzeniła – możemy zastosować kąpiele w roztworze amitrazu. Owy lek odrobaczający pomoże zredukować objawy, jednak powinniśmy liczyć się z niepożądanymi skutkami produkty stosowane do leczenia uogólnionej odmiany demodekozy mają na celu złagodzenie objawów. Niestety w niektórych przypadkach choroba przyjmie formę chroniczną. Zjawisko to zazwyczaj związane jest z osłabionym układem istotne jest, aby nie przerywać leczenia i okresowo monitorować stan zwierzęcia, także pod kątem obecności roztocza. Zapobieganie tej chorobie jest zadaniem trudnym ale bardzo potrzebnym. Powinniśmy poszukać najodpowiedniejszej strategii, która uchroni nasze zwierzęta od męczących pasożytów. Pamiętajmy o zdrowej, zbilansowanej diecie, codziennych ćwiczeniach, zabawie i wszystkim w przypadku jakichkolwiek wątpliwości – zgłoś się do specjalisty, który pomoże Ci zadbać o zdrowie i samopoczucie Twojego może Cię zainteresować ...

Nużeniec psi to problem, który dotyczy każdego psa. Nie u wszystkich psów nużyca aktywizuje się. Co prowadzi do nużycy miejscowej bądź ogólnej? Spis treści - kliknij strzałkę Nużeniec psi – czym jest Nużeniec psi to pajęczak z rzędu roztoczy (Demodex canis), który żyje na skórze każdego psa bez względu na stan zdrowia, warunki, w jakich żyje pies czy wiek czworonoga. Nużycą (demodekoza) zaraża się każde szczenię poprzez czynności pielęgnacyjne matki czy w chwili karmienia młodych. Nużeniec psi zwyczajnie transferuje się z suki na miot, a dzieje się to już w pierwszych dniach ich życia. U zdrowych psów pasożyt nie daje żadnych objawów, jednak nużyca aktywizuje się, gdy pies zaczyna chorować i spada jego odporność. Spadek odporności to okazja do intensywnego namnażania się tego pajęczaka na skórze psa i pojawienia się szeregu różnorodnych objawów klinicznych. Nużeniec psi – czym się żywi? Nużeniec psi żywi się naskórkiem i łojem, a więc jego głównym siedliskiem są mieszki włosowe, rogowaciejąca warstwa naskórka i gruczoły produkujące łój. Nużyca u psa – objawy Jak wygląda nużyca u psa? Nużyca u psa może mieć charakter miejscowy lub przybrać postać ogólną. Nużyca u szczeniąt i młodszych psów objawia się:zarumienieniem skóryłuszczeniem się naskórka (potencjalna łuszczyca lub grzybica u psa)ubytkiem sierści wokół oczu, pyska, uszu, tułowia i na łapachNużyca w tej formie może zaniknąć samoistnie (po zakończeniu okresu wzrostu), pies się nie drapie, więc nie dochodzi do wtórnego zakażenia. Zdarza się jednak, że dochodzi do postępu choroby i nużyca u psa zmienia się w postać uogólniona nużycy u psa daje kolejne objawy, jakimi są rozszerzające, zaogniające się zmiany na skórze, dochodzi do infekcji powstałych w wyniku mechanicznego uszkadzania skóry i powiększają się węzły chłonne. U psów ras olbrzymich nużyca poza postacią uogólnioną zajmuje również przestrzenie międzypalcowe – pododemodekoza. Taka forma nużycy u psa nazywana jest właśnie nużyca palcową prowadzącą do kulawizny. Jest ona najbardziej bolesna dla zwierzęcia i odznacza się opornością w leczeniu. Spektrum objawów nużycy poszerza się o:silny świądbólrumieńpojawiają się zmiany ropne i krwiste, grudkiskóra zaczyna ciemniećmogą pojawić się krosty, strupy i zaskórniki u psaPies z powodu nasilających się objawów staje się apatyczny, nie chce jeść, jego skóra zaczyna mdło pachnieć, zwierzę gorączkuje, zaburzona zostaje gospodarka elektrolitowa, dochodzi do odwodnienia i intensyfikuje się łojotok. Nużyca u psa – diagnoza Rozpoznanie nużycy u psa nie jest procesem skomplikowanym, lecz wymaga znajomości typowych zmian skórnych mogących sugerować nużycę, a nie np. atopię. Lekarz dermatolog pobiera tkankę do badania, wybierając miejsce na ciele psa, w którym graniczą ze sobą tkanki zdrowe z chorobowo zmienionymi. Pobrana głęboka zeskrobina jest poddawana oględzinom pod mikroskopem w celu zlokalizowania któregokolwiek ze stadiów rozwojowych nużeńca – jaja, larwy, poczwarki/nimfy, osobniki dorosłe. Ich wykrycie skutkuje postawieniem diagnozy, jaką jest nużyca u psa. Lekarz może również zlecić biopsję zmienionej skóry. Nużyca u psa – leczenie Leczenie nużycy u psa związane jest z rozległością zmian na ciele zwierzęcia. Do wyleczenia zmian miejscowych lekarz zaleca preparaty roztoczobójcze, a leczenie trwa tu od miesiąca do dwóch. Terapię stosuje się do momentu, w którym po pobraniu materiału do badania nie wykrywa się żadnych pasożytów. Jeśli tkanka skóry została zainfekowana i pojawiły się infekcje wtórne bakteryjne lub grzybicze, wtedy do recepty na nużyce u psa dopisuje się leki przeciwgrzybicze lub przypadku nużycy uogólnionej leczyć trzeba nie tylko zmiany skórne, ale i zdiagnozować główną przyczynę, po której nużeniec psi się uaktywnił. Leki stosowane w leczeniu nużycy u psa to tabletki doustne, maści, kąpiele lecznicze i zastrzyki. Leczenie trwa dłużej, ale podobnie jak w postaci miejscowej nużycy wykonuje się badania kontrolne co 2-4 tygodnie, a terapię kończy się wraz z całkowitym usunięciem pasożyta. Nieleczona demodekoza i liczne wtórne zakażenia mogą doprowadzić do kłębuszkowego zapalenia nerek oraz śmiertelnej posocznicy. Nużyca u psa – zakażenie człowieka Nużeniec u psa nie jest niebezpieczny dla opiekunów zwierzęcia. Człowiek nie może się nim zarazić od psa ani pies od innego psa (poza przypadkiem przeniesienia nużeńca przez matkę na szczenięta). Nużeniec psi nie pozostaje przy życiu zbyt długo poza organizmem żywiciela, jego śmierć następuje w ciągu godziny. Nużyca u psa – podatne rasy psów Nużycą może zarazić się każdy pies, lecz są rasy szczególnie na nią narażone. Wśród nich wymienić należy:american staffordshire terrierbernardynbokserbuldog angielskibuldog francuskibulterierdalmatyńczykdobermanjamnikmopsshar peiNużyca u psa może ujawnić się w przebiegu innych chorób, na które leczone jest zwierzę: alergii (pokarmowych), chorób wirusowych i metabolicznych (cukrzyca) oraz autoimmunologicznych (AZS). Do czynników ryzyka zalicza się również długotrwały stres, zarobaczenie, niewłaściwe warunki życia psa, zaburzenia hormonalne, dieta, cieczka, laktacja czy leczenie onkologiczne. Niestety psy nie nabierają odporności na nużycę, jednak działania profilaktyczne mogą skutecznie jej J. Król, J. Cierpisz, Nużyca psów – klinika i terapia, „Medycyna Weterynaryjna” 50 (2) 1994, ( Przeczytaj inne poradniki o zdrowiu psów i kotów

Nużyca u psa bywa niekiedy poważnym problemem. Nużeniec często powoduje swędzenie skóry (a więc i drapanie), podrażnienia, w końcu drobne i coraz większe ranki, nieprzyjemny zapach pieska. A przecież kochamy naszych pupili. Nie chcemy, by coś im doskwierało, nie chcemy, by nasze psy chorowały. Bo warto zdać sobie sprawę z tego, że nużyca jest nie tylko chorobą skóry, ale całego psiego organizmu. Co gorsza – może dotknąć psa, ale może także dopaść człowieka, warto więc wiedzieć, jak sobie poradzić z nużeńcem. Podany dziś sposób jest niekonwencjonalny, ale ponoć skuteczny. Na razie przygotowałam lekarstwo dla Leosia, uroczego mopsa, pieska mojej szwagierki. Sposób znalazłam na psim forum Dogomania. Preparat pomógł Atosowi, może więc pomoże także Leosiowi. Jestem dobrej myśli 🙂 Co to jest nużyca? Nużyca, zwana też demodekozą (łac. Demodecosis) to choroba skóry wywoływana przez pasożyty z rodziny Demodicidae. Może atakować wiele gatunków zwierząt. Nużycę u psów wywołuje nużeniec psi (Demodex canis). Pasożyt bytuje głównie w mieszkach włosowych. Niestety – obecność nużeńca jest stwierdzana u około 80% populacji psów. U zwierząt zdrowych inwazja ta przebiega bezobjawowo, nie powoduje więc żadnych dolegliwości. Jednak u niektórych piesków ujawniają się nieprzyjemne dolegliwości. Przyjmuje się, że czynnikiem indukującym rozwój choroby jest spadek odporności lub wrodzona wrażliwość osobnicza. Nużyca pozornie jest tylko chorobą skóry. Powoduje mniejsze lub większe dolegliwości, z czasem objawy mogą się nasilać. W pierwotnej postaci, łuszczącej, nużyca u psa zaczyna się drobnymi, ograniczonymi przerzedzeniami włosa, które następnie przechodzą w lokalne wyłysienia. Naskórek w miejscu zmian najczęściej ulega nadmiernemu złuszczaniu. Postać krostowata jest wynikiem powikłań bakteryjnych, najczęściej powodowanych przez gronkowce i paciorkowce. Na zmienionej chorobowo skórze z czasem pojawiają się ropne krosty. Skóra stopniowo ulega pogrubieniu, pofałdowaniu, powiększają się okoliczne węzły chłonne. Rozwój choroby może doprowadzić do ropnego głębokiego zapalenia skóry i tkanki podskórnej. W wyniku wyniszczenia organizmu i ogólnego zakażenia może nawet nastąpić śmierć! Nużyca u psa Leosia Rozpoznanie nużycy jest stawiane najczęściej na podstawie objawów klinicznych i wykonanych badań dodatkowych. Podstawowym badaniem jest oglądanie zeskrobin lub wyciśniętej z krost wydzieliny pod mikroskopem. Obecność pasożytów w dużym stopniu może potwierdzić podejrzenie demodekozy. Jednak brak obecności Demodex canis w badanym materiale nie może być niestety pewnym wykluczeniem choroby. U Leosia weterynarz zdiagnozował nużycę. To zarówno źle, jak i dobrze – dobrze, bo przynajmniej mamy rozpoznanego wroga, z którym należy podjąć walkę. Standardowe leczenie obejmuje zwalczanie samego pasożyta, opanowanie wtórnych powikłań bakteryjnych, jak i stymulację odporności naturalnej organizmu. Ze względu na potencjalną toksyczność, dobór leku likwidującego bezpośrednio inwazję Demodex canis należy zazwyczaj do lekarza weterynarii. Wtórne infekcje bakteryjne zwalcza się najczęściej antybiotykami o szerokim spektrum działania. W leczeniu należy uwzględnić również preparaty podnoszące odporność – zarówno ogólną (podawanie leków immunostymulujących), jak i lokalną skóry (np. odżywki, amitrazę). Zalecanym uzupełnieniem jest stosowanie witamin, w tym biotyny i preparatów zawierających NNKT. Należy unikać leków sterydowych, ponieważ obniżają odporność zwierzęcia. Nużyca u psa – robię niekonwencjonalny lek Ponieważ Leoś źle znosi leczenie amitrazą, postanowiliśmy wypróbować niekonwencjonalny sposób, znaleziony na forum miłośników psów. O całym procesie leczenia Atosa można poczytać tutaj. Ja opiszę pokrótce tylko sposób przygotowania domowego środka na nużycę. Podobno jest on skuteczny również w przypadku zakażenia nużeńcem stwierdzonego u ludzi, a także w świerzbie i łuszczycy. Nie miałam okazji przetestować mojego środka na ludziach ani nawet na zwierzętach, ale wydaje się być zupełnie niegroźny i nietoksyczny. Przy pewnej dozie determinacji nawet dałoby się go zażyć doustnie, więc przetestowanie na skórze (psiej czy ludzkiej) nie wydaje się straszne. Ja bym na pewno spróbowała, mając tego rodzaju kłopot. Ogólnie leczenie polega na stosowaniu kąpieli w nasyconym roztworze boraksu wzmocnionym 1% wodą utlenioną. Woda utleniona działa tu jako katalizator i powoduje głębsze wnikanie boraksu w skórę. Taki roztwór jest jednak nietrwały i najlepiej jest sporządzić go bezpośrednio przed użyciem. Ja musiałam przygotować preparat z lekkim wyprzedzeniem, dlatego dodałam tyle perhydrolu, by uzyskać nieco większe stężenie wody utlenionej. Bo to o nią głównie chodzi w tym przygotowywaniu na świeżo – woda utleniona jest na tyle nietrwała, że z łatwością ulega rozpadowi w roztworze. Częściowo można temu zapobiec, zwiększając jej udział procentowy. Bo wtedy nie rozpadnie się cała – coś tam zostanie w gotowym preparacie. Jednak nie ulega wątpliwości, że zawsze lepiej zadziała lekarstwo przygotowane na świeżo, krótko przed użyciem. Środek na nużycę – skład na butelkę około 1 litra boraks (czteroboran sodu 10-wodny) 50 g – do kupienia tutaj woda destylowana 950 g (albo woda z filtra odwróconej osmozy) perhydrol (nadtlenek wodoru 30%) – 50 ml – do kupienia tutaj Przygotowanie lekarstwa na nużycę u psa Do butelki o pojemności 1 litra (lepiej, by była ciut większa, ale nie za duża) wsyp 50 g boraksu. Zalej go 950 g dobrze ciepłej wody destylowanej (lub filtrowanej), wymieszaj i pozostaw na kilka godzin, wstrząsając butelką od czasu do czasu. Boraks długo się rozpuszcza, a zależy nam na uzyskaniu roztworu nasyconego. Gdy kryształki boraksu wreszcie się rozpuszczą, dodaj do butelki 50 ml perhydrolu, czyli 30-to procentowego nadtlenku wodoru. Uważaj podczas tej czynności, ponieważ perhydrol jest środkiem bardzo silnie utleniającym, więc trzeba zachować ostrożność, aby nie poparzyć sobie rąk (na szczęście dłoni nie urywa, skóra polana perhydrolem również nie odpada od ciała – sprawdziłam na sobie, bo mi się trochę wylało na palce – jednak ostrożność należy zachować). Najlepiej robić to w rękawiczkach. Przed użyciem roztworu należy psa umyć szarym mydłem (najlepsze będzie mydło potasowe) i spłukać. Następnie należy nanieść roztwór boraksu. Najwygodniej jest to zrobić za pomocą rozpylacza ciśnieniowego do podlewania roślin albo plastikowej butelki po napojach z przedziurawionym korkiem – jednocześnie wcierając roztwór w skórę. Szczególnie należy uważać, aby nie zapryskać oczu i aby roztwór nie dostał się do pyska. Po kąpieli pies nie może być wycierany. Warto przykryć pieska ręcznikami lekko zwilżonymi tym roztworem na okres około 15-20 minut. W tym czasie trzeba ostrożnie nanieść roztwór za pomocą gąbki albo szmatki w okolice oczu i pyska. Owijanie ręcznikami służy wydłużeniu czasu do wyschnięcia skóry. Roztwór boraksu musi się wchłonąć w skórę, a szybkie wysuszenie powodowałoby tylko działanie powierzchowne. Nie należy też pozwalać psu na wylizywanie mokrej skóry. Nużyca u psa – jak często stosować lecznicze kąpiele w boraksie Kąpiele należy stosować z początku co 5-6 dni, a potem co 10-11 dni. Jeden cykl stosowania kąpieli nie powinien przekraczać 2 miesięcy, więc będzie to 8-9 kąpieli. Po tym czasie trzeba zrobić przerwę. Podczas trwania kuracji, szczególnie w jej pierwszym okresie, posłanie musi być często zmieniane. Można też opryskiwać roztworem boraksu miejsce przebywania psa. Preparat na nużycę u psa – przebieg leczenia na przykładzie Atosa (cytuję tu część wpisu z forum) Po pierwszej kąpieli zauważalne oznaki reakcji skóry na boraks dały się zauważyć dopiero trzeciego dnia. Skóra od ponad ośmiu miesięcy po raz pierwszy stała się chłodna, a pies przestał się tak często drapać. Po drugiej kąpieli skóra zaczęła się złuszczać i pies dostał łupieżu. Uważam, że była to jak najbardziej prawidłowa reakcja skóry. Pies musiał zrzucić z siebie chory naskórek i w to miejsce wyhodować nowy i zdrowy. Łupież trwał prawie tydzień. W tym czasie krostki ropne na skórze zaczęły się powoli zmniejszać i zasychać. Wytwarzały się jeszcze nowe, ale było ich coraz mniej. Około 10 dnia po pierwszej kąpieli dało się już zauważyć pierwsze wyrastające nowe włoski. Pies zaczął odbudowywać swoją sierść. „Mysi” zapach zniknął. Wyraźnie i zauważalnie zmieniło się jego zachowanie. Atos chętniej się bawił i miał zdecydowanie lepszy humor. Po trzeciej kąpieli prawie przestał się drapać. Widać było, że skóra już mu nie dokucza. Nowe krostki praktycznie przestały się pojawiać, a stare prawie w całości wchłonęły się. Skóra w dotyku stała się bardzo miękka i sprężysta. Sierść nie odrastała mu jednak równomiernie. Dopiero po czwartej kąpieli pojawiły się nowe włoski na szyi i w okolicach uszu. Zaczął mu też porastać ogon. Piąta kąpiel i minął pierwszy miesiąc kuracji. Atos miał jeszcze duże braki sierści, szczególnie u nasady ogona. Na skórze nie było już praktycznie żadnych krostek, pies przestał się w ogóle drapać. Wyniki badania krwi były bardzo dobre, miał tylko nieznacznie podwyższone białko. Wyniki pobranych zeskrobin z okolicy nasady ogona wykazały występowanie pojedynczych osobników nużeńca. Poza tym nie było żadnych infekcji bakteryjnych, ani innych pasożytów. Nużyca u psa – leczenie, uwagi końcowe Kuracja boraksowa w zasadzie ma same zalety. Jest bardzo tania i niezwykle skuteczna. Jedynymi mankamentami tych kąpieli była konieczność smarowania poduszeczek łap kremem nawilżającym. Poduszeczki stawały się bardzo szorstkie. Jest to związane chyba z wysuszaniem ich przez boraks. Myślę, że warto przetestować tę tanią i bezpieczną metodę leczenia również w przypadku inwazji nużeńca u ludzi, a także w łuszczycy. Powinna być skuteczna. Skoro działa na skórę psów, to powinna zadziałać również na skórę ludzi i wytłuc nieproszonych gości. Warto wspomóc kurację zewnętrzną zażywaniem (czyli po prostu jedzeniem) kompleksu witamin, a także olejów z wysoką zawartością NNKT – lnianego, konopnego, wiesiołkowego, rydzowego. Przydadzą się również dobrej jakości probiotyki. Powodzenia w kurowaniu piesków (i ludzi)! Pisząc artykuł korzystałam z następujących źródeł: 1, 2.

Witam. W okresie świąt do schroniska trafił starszy psiak (około 10-letni), na pierwszy rzut oka stwierdzono u niego chore oko. Oglądałam psa, ma wyłysiały placek wokół oka, również na pysku (tak od nosa po grzbietowej stronie). Nie wiem, co się dzieje na reszcie ciała, bo był tak skołtuniony, że nic się nie dało stwierdzić na szybko (zdjęcia psa są tu: ) . Mi to wygląda na nużycę. Czytałam o tym sporo, ale pojawia się kilka pytań. Przede wszystkim należy pobrać zeskrobinę, a jestem realistką - w warunkach schroniskowych ciężko na to liczyć. Czy musi to robić weterynarz? Jak to w ogóle wygląda? I jaki jest mniej więcej koszt badania zeskrobin? Chcemy go leczyć na własną rękę, oczywiście po konsultacji z prywatnym weterynarzem. Słyszałam różne opinie o Ivomecu, można go podać bez obaw czy trzeba jakoś sprawdzać czy nie jest uczulony? I jak często należy przemywać amitrazą? Czytałam też o kąpielach w Peroxyvecie z nadtlenkiem benzoilu; jak często należy to robić? I czy konieczne jest zgolenie sierści? Ktoś proponował również przemywanie rumiankiem. Żeby zmniejszyć ryzyko nawrotu trzeba wzmocnić odporność organizmu. Co to konkretnie oznacza w warunkach schroniskowych? Zmiana diety? Psy dostają suchą karmę (bardzo różną), kiełbasy, parówki etc oraz tzw zupki. Co powinien teraz jeść? Jakieś witaminy? Czy jest duże niebezpieczeństwo, że pozaraża inne psy? I na koniec najważniejsze pytanie; czy w ogóle w warunkach schroniskowych jest szansa wyleczenia nużycy? Pozdrawiam Witam, nużycę wywoluje pasożyt nużeniec. Jest to choroba skóry, która zwykle wystepuje u psów w wyniku spadku odporności. Zeskrobinę robi się po to żeby stwierdzić obecność pasożyta w badanej próbce. Raczej powinien zrobić to doświadczony lekarz, gdyż trzeba dosyć głęboko zeskrobać skórę ( do pierwszej krwi) i robi się to na pograniczu zmian. Jeśli chodzi o Ivomec to moim zdaniem nie jest on najlepszym lekiem w przypadku leczenia nużycy. Polecam preparat Advocate ( dostępny u lekarzy weterynarii)- jest to preparat w postaci kropelki podawanej na skórę karku,w zależności od wagi psa. Preparat podaje się jednorazowo w odstępach miesięcznych 3-4 krotnie. Czyli leczenie trwa od 3 do 4 miesięcy (przy okazji preparat działa również na pchły oraz na pasożyty jelitowe). Inną równie skuteczną możliwością jest zastosowanie obroży Preventic, którą także zmienia się co miesiąc przynajmniej 3-krotnie ( długość leczenia taka sama jak w przypadku advocate)- obroża musi być dość ściśle założana, tak aby pomiędzy skórę a obrożę wchodził jedynie mały palec. Zaleciłabym również mimo wszystko ostrzyżenie psa i jeśli są wtórne infekcje skóry np. bakteryjne lub grzybicze pod kontrolą lekarza także należałoby podjąć ich leczenie. Jeśli chodzi o podniesienie odporności to dobrze byłoby podawać psu jakiś zestaw witamin oraz NNKT (nienasyconme kwasy tłuszczowe). Są dostepne na rynku również specjalne preparaty podnoszące odporność organizmu, np. preparat Scanomune jest b. dobry, ale niestety drogi ( w granicach 80-100 zł 60 tabletek).

Demodectic mange nazywany także nużeńcem psim jest mikroskopijnym roztoczem z rodzaju Demodex. U psów zidentyfikowano trzy gatunki roztoczy – Demodex canis, Demodex gatoi i Demodex injai. Najczęściej, trudne do wyleczenia choroby skóry powoduje Demodex canis. Należy podkreślić, iż sama obecność nużeńców w mieszkach włosowych psa jest stanem normalnym, fizjologicznym, dopiero ponad normalny wzrost liczby pasożytów doprowadza do stanów patologicznych, wywołujących chorobę. Roztocza te odżywiają się głównie łojem i przesączem osocza krwi oraz wydzieliną z gruczołów łojowych, a także komórkami nabłonkowymi. Gdy układ odpornościowy psa nie jest jeszcze dojrzały (np. u bardzo młodych szczeniąt) i / lub jest tłumiony przez stosowanie leków sterydowych, nie może on wtedy utrzymać roztoczy pod kontrolą, które zaczynają mnożyć się atakują psa. Tak więc nabyte osłabienie odporności jest główną przyczyną wystąpienia objawów klinicznych u zwierząt. Nużyca nie jest chorobą genetyczną. Uaktywnia się jednak w momencie wystąpienia sprzyjających warunków do jej rozwoju, czyli spadek odporności zwierzaka na wszelakie alergie, ropne zapalenia skóry, podrażnienia. Pasożyty zaczynają się wtedy intensywnie namnażać. Nużeniec nie jest nigdy podstawową jednostką chorobową na skórze, a jedynie efektem innej toczącej się choroby. Niektórzy weterynarze i opiekunowie twierdzą, że nużyca jest chorobą genetyczną. Dlaczego tak się dzieje? Ano dlatego, że posiadają według dr Jean Dodd przestarzałą wiedzę. A nawet jeśli wiedzą, że chorobę skóry powodują roztocza, to trudno im zmienić swój dotychczasowy sposób myślenia. Inne powody to: – Wielu lekarzy weterynarii nie rozumie cyklu rozwojowego i życiowego roztocza Demodex. Demodex nie jest uwarunkowany genetycznie w jakikolwiek sposób. Nie istnieją badania genetyczne na obecność mutacji powodujących Demodex. Układ odpornościowy to żywy organizm, który w zależności od okoliczności może być silny lub osłabiony – nie utrzymuje się na stałym poziomie. Roztocza jako oportunistyczne pasożyty można całkowicie wyeliminować. – Nie mogą też zrozumieć, że mogą pomóc zwalczyć pasożyty, poprzez stosowanie odpowiedniej diety i suplementów, zamiast stosować w leczeniu chemicznych środków, które powodują u psów długotrwałe i negatywne skutki. – Nie posiadają również wystarczającej wiedzy na temat żywienia psów i trudno im zrozumieć, jak wielką rolę odgrywa prawidłowa dieta na układ odpornościowy. Oczywiście odbywają szkolenia z zakresu karmienia u producentów przemysłowych, wysoko przetworzonych karm. Dlatego też psy karmione sztuczną karmą mają osłabiony układ odpornościowy w każdym kolejnym pokoleniu. Dlatego tak często nużyca dotyka szczeniąt. Niemożliwe? Wyobraź sobie prawie 100 pokoleń psów karmionych suszkami, osłabionych corocznymi szczepieniami, lekami i Bóg wie czym jeszcze. Te same praktyki stosuje się dzisiaj. Jak więc te psy mogą być silne i zwalczyć Demodex? Udowodniono, na podstawie badań przeprowadzonych w hodowli, w Stanach oczywiście, gdzie urodziły się szczenięta z Demodex. Cały ten miot był karmiony naturalnym pożywieniem z dodatkiem suplementów przez rok. Okazało się, że po pokryciu suczek z tego miotu wydały one na świat zdrowe pieski. Dlatego też w hodowlach, w których rodzice i ich przodkowie byli karmieni karmą komercyjną wydają na świat osłabione pieski, łatwo poddające się pasożytom. Oczywiście ktoś może powiedzieć, że to wynik „złego genu”. To może początkowo wydawać się prawdą ale przeprowadzone badania udowodniły, że tak nie jest. Roztocza nie są częścią genu. Więc twierdzenie, że Demodex jest uwarunkowany genetycznie, jest bez sensu. W zależności od przebiegu choroby rozróżnia się dwie postacie nużycy – złuszczająca i krostkowa. Postać złuszczająca rozwija się wolniej i cechuje ją silne wypadanie sierści. Najczęściej zmiany powstają na głowie, gdzie wokół oczu i w okolicy powiek tworzą się okrągłe łysinki. Nie jest to jednak charakterystyczny i typowy wyłącznie dla nużycy objaw choroby. Z okolicy oczu łysinki rozprzestrzeniają się zazwyczaj na grzbiet nosa, czoło i uszy. Jedynie koniuszki uszy pozostają na ogół nietknięte przez pasożyta. Jeżeli pies jest bardzo osłabiony, a inwazja pasożytów silna, wtedy zmiany mogą objąć całą powierzchnię ciała. W miarę rozwoju łysinek pokrywają się one szarobiałym łupieżem, tak że skóra ma wyglą jakby posypanej mąką. W dalszym przebiegu nużycy skóra zmienia barwę, po odpadnięciu łupieżu staje się czerwona, a u zwierząt pigmentowanych niebieskoczarna – łupkowata. Postać krostkowa występuje dużo rzadziej. Skóra pokryta jest krostami tj. małymi pęcherzykami wypełnionymi ropą. Powstają one wskutek dostania się wraz z nużeńcami bakterii chorobotwórczych do rozszerzonych torebek włosowych. Najpierw formują się małe guzki, z nich niebieskoczerwone lub żółte pęcherzyki, z których wydostaje się łojowata, ropna masa. Wydobywająca się z pęcherzyków ropa zawiera olbrzymią ilość nużeńców. Podobnie jak w postaci złuszczającej następuje też wypadanie sierści, zaczerwienienie skóry i jej zgrubienie, powodujące tworzenie się fałd. W tym stadium choroby psy wydzielają nieprzyjemny zapach, coraz silniej chudną i wskutek ogólnego wyczerpania lub zakażenia umierają. Możliwość przeniesienia się choroby na inne psy jest niewielka. Pisząc inne psy mam na myśli psy zdrowe odpowiednio żywione. Zdrowy silny pies może miesiącami przebywać w jednym pomieszczeniu z psem chorym i niekoniecznie musi się zarazić. Co powinieneś zrobić, jeśli Twój pies boryka się z tą chorobą? Masz dwie możliwości: Leczenie konwencjonalne/alopatyczne Wielu lekarzy weterynarii nadal używa do leczenia nużycy toksycznych substancji chemicznych – Amitrazy i Iwermektyny. UWAGA! Produkty te mogą upośledzać pracę podwzgórza, które odpowiada za regulacje metabolizmu w organizmie poprzez kontrolowanie uwalniania hormonów. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach Amitraza powodowała wzrost agresji oraz depresję spowodowaną uszkodzeniem centralnego układu nerwowego. Iwermektyna używana jest także do leczenia świerzbu. Dr Jean Dodds opisała dokładnie negatywne skutki Iwermektyny na organizm psa m. in jako środek powodujący powstawanie chorób o podłożu immunologicznym. Iwermektyna nie powinna być łączona z Amitrazą. Nie należy podawać psu Amitrazy kidy stosowane są u niego środki przeciwko kleszczom i pchłom. Oba leki osłabiają jeszcze dodatkowo układ odpornościowy chorego psa. Konwencjonalne metody leczenia nużycy nie leczą tylko tłumią chorobę. Nie powodują usunięcia przyczyny dolegliwości. Jest to wysoko toksyczny sposób leczenia, a tłumienie funkcji układu odpornościowego powoduje powstawanie kolejnych ognisk Demodex. Jeśli leczenie nie przynosi spodziewanych efektów należy rozważyć bezpieczną naturalną terapię leczenia nużycy. Alternatywne/naturalne metody leczenia Najważniejsza jest odpowiednia dieta, najlepiej surowa, wzbogacana organicznymi suplementami. Nie mogą to być syntetycznie pozyskiwane składniki. Naturalna dieta spowoduje wzmocnienie układu odpornościowego. Pamiętaj, że 70 – 80% odporności mieści się w układzie pokarmowym. Chcąc wzmocnić organizm nie możesz podawać psu wysoko przetworzonej karmy ponieważ jest to martwe jedzenie. Nie posiada ono naturalnych składników odżywczych, a przede wszystkim enzymów, które ułatwiają trawienie i przyswajanie tych składników. Naturalna dieta nie może zawierać ziaren. Unikaj więc w trakcie terapii podawania psu pszenicy, owsa, prosa, kukurydzy, jęczmienia oraz drożdży w postaci gotowego produktu czy pieczywa. Najważniejsze będzie mięso, podroby i kości. Nie możesz także podawać na czas leczenia owoców i warzyw. Suplementy Przeciwutleniacze – zapobiegają powstawaniu wielu chorób. Proantocyjanidyny wspomagają układ odpornościowy poprzez wzmocnienie aktywności limfocytów T i granulocytów obojętnchłonnych oraz moduluje reakcję makrofagów. Proantocyjanidyny zapobiegają również wydzielaniu i syntezie związków, które sprzyjają stanom zapalnym i alergiom, takich jak histamina, proteazy serynowe, prostaglandyny i leukotrieny. Dobrym źródłem przeciwutleniaczy jest: selen – Ważny pierwiastek śladowy niezbędny w profilaktyce chorób układu krążenia, chorób onkologicznych i niedoczynności tarczycy, zwiększający ogólną odporność organizmu. Przydatny dla psów żyjących w niekorzystnych warunkach ekologicznych. cynk Preparat cynku o wysokiej przyswajalności, wspierający utrzymanie prawidłowego metabolizmu i optymalizujący czynności układu immunologicznego i dokrewnego. NNKT Omega 3 Zwiększa naturalną odpornośc organizmu, opóźnia występowanie zmian neurozwyrodnieniowych związanych ze starzeniem się mózgu i poprawia pamięć. Stała obecność w diecie NNKT przeciwdziała chorobom nerek oraz chorobom naczyniowo-wieńcowym. Pobudza również naturalne mechanizmy chroniące organizm przed procesami zapalnymi. Sok z owoców goji – zawartość przeciwutleniaczy mierzy się skalą ORAC, czyli „Oxygen Radical Absorbance Capacity”, co można tłumaczyć jako zdolność pochłaniania „reaktywnych” cząstek tlenu lub po prostu pojemność antyoksydacyjna. Jagoda Goji w skali ORAC ma wynik 25,300 i jest to bardzo wysoki współczynnik. Inne preparaty niezbędne w zwalczaniu Dmodex. Siara Krowie młodziwo w kapsułkach. Wykazuje działanie trawienie. Stymuluje przyrost mięsni, wzmacnia kości i stawy. Zaleca się psom z osłabionym systemem odpornościowym. Synbiotyk Produkt zawierający żywe kultury Lactobacillus acidophilus i Bifidobacterium longum oraz fruktooligosacharydy (FOS) do kompleksowej ochrony mikroflory jelitowej i utrzymania prawidłowej przemiany materii. Zwiększa odporność organizmu. Enzymy trawienne Poprawia rozkład i przyswajanie przez organizm składników odżywczych. Reguluje równowagę kwasowo-zasadową. Reguluje procesy zapalne w układzie pokarmowym. oraz jeszcze kilka preparatów, które dobierane są w zależności od potrzeb. Preparaty homeopatyczne Homeopatia znajduje zastosowanie jako metoda terapeutyczna w leczeniu wielu chorób i dolegliwości u psów. Istotną rolę odgrywa homeopatia przy występowaniu często nawracających infekcji i chorób, a także w leczeniu dolegliwości alergicznych. Zastosowana odpowiednio wcześnie, homeopatia zapobiega rozwojowi patologii w późniejszym czasie. W postaci złuszczającej korzystne efekty przynosi stosowanie: Sulfur – dobry ogólny środek, który zmienia korzystnych warunki dla rozwoju roztoczy. – nadaje się do bardziej zaawansowanych przypadków, w których zaczyna pojawiać się pofałdowanie skóry. Pies może być niespokojny i szukać ciepła Lycopodium – środek ten pomaga stymulować wzrost sierści pod warunkiem, że choroba nie jest zbyt zaawansowana i zniszczenie mieszków włosowych nie miało miejsca. W postaci krostkowej korzystne efekty przynosi stosowanie: Hepar Sulph – w przypadku silnej infekcje ropnej mieszków włosowych. Kali. Arsen – jak dla typu 1 Silicea – użyteczny w przypadku pojawienia się ropni – to również przydatny środek na gojenie zmian krostkowych, z małych żółtawych strupów. Mezereum – środek, który jest bardziej użyteczny, gdy zmiany występują głównie na głowie i pysku. Małe strupki łączą się i tworzą ropne obszary. Talium Acetas – posiada moc usuwanie skutków zmian troficznych na skórze i tkankach podskórnych. Tym samym wspomaga wzrost sierści w miejscach, w których przestała występować. Domowe mikstury Choć dermatolodzy weterynaryjni nie wierzą w ich działanie i nie polecają ich ponieważ według nich są nieskuteczne, to zachęcam jednak do wypróbowania własnoręcznie przygotowanej mikstury. Zobaczysz wkrótce efekty. Szczególnie korzystne okazały się mikstury z: 1. Wody utlenionej z boraksem. 2. Miodu 3. Octu jabłkowego 4. Oleju jadalnego 5. Alkalicznego mydła 6. Nagietka lub aloesu 7. Cytryny z czosnkiem Niezwykle ważne w leczeniu nużycy u psów jest zachowanie czystości w jego otoczeniu. Bardzo polecam organiczne preparaty skuteczne i nietoksyczne dla Ciebie i Twojego psa. Alive Płynny środek do prania 946 ml Płynny proszek do prania ręcznego i mechanicznego. Działa skutecznie przy dowolnej temperaturze i twardości wody, nadaje się do mycia dowolnego typu i koloru tkanin, oprócz jedwabiu i wełny. Skład: anionowe substancje powierzchniowo czynne 15-30% , niejonowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, adsorbent (karboksymetyloceluloza) < 3%, enzymy (alfa-amylaza, proteaza, lipaza) < 2%, wodorotlenek sodu < 1,4%, środek przeciwpieniący < 0,6%, środek konserwujący < 1%. Środek do mycia podłóg i płytek 500 ml Środek czyszczący do wszystkich rodzajów powierzchni podłogowych i płytek naściennych o delikatnym cytrusowym zapachu. Nie zawiera produktów ropopochodnych i syntetycznych dodatków chemicznych. Skład: Niejonowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, anionowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, naturalny aromat (cytral) < 1%, środek konserwujący (kwas sorbinowy) < 0,1%. Środek do pielęgnacji łazienek i toalet 500 ml Środek do mycia powierzchni ze szkła, tworzywa sztucznego, ceramiki, winylu i z innych materiałów w łazience i toalecie. Ma przyjemny miętowo-cytrusowy zapach. Nie zawiera produktów ropopochodnych i syntetycznych dodatków chemicznych, parabenów, triklosanów, spirytusu, EDTA. Skład: Kwasy organiczne <30%, niejonowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, naturalne aromaty (olejek z mięty pieprzowej, limonen) < 1% Do kąpieli psa polecam Szampon delikatnie i skutecznie oczyszcza, jednocześnie odżywiając i wzmacniając sierść. W skład szamponu wchodzi: Wyciąg z pokrzywy – źródło białka, chlorofilu, witamin, minerałów i innych pożytecznych związków; wzmacnia cebulki włosów, przyczynia się do odbudowy ich struktury, reguluje wydzielanie gruczołów łojowych. Wyciągi z czarnego bzu i rumianku nadają włosom blask i jedwabistość, przyśpieszają procesy regeneracji, posiadają działanie wzmacniające i kojące. Spirulina i brunatnice stymulują procesy wymiany zachodzące w mieszkach włosowych, napełniają je pożytecznymi związkami, dzięki czemu przywracają włosom siłę i sprężystość. Brunatnice to doskonałe źródło polisacharydów i aminokwasów, będących w stanie utrzymać stałe nawilżenie włosów i zapobiegać w ten sposób ich suchości i łamliwości. Aminokwasy tworzące keratynę poprawiają odżywianie i strukturę włosów, sprzyjają ich wzrostowi, zapobiegają uszkodzeniu i wypadaniu włosów. Olejek pomarańczowy oraz miętowy usuwają uczucie zmęczenia, przyczyniają się do oczyszczenia i likwidacji zrogowaciałych łusek skóry głowy, wykazują działanie kojące i tonizujące. Składniki: żel aloesowy, gliceryna, aminokwasy keratyny włosa, algi spirulina, wyciąg z brunatnicy, wyciąg z pokrzywy, rumianku i czarnego bzu, olejek pomarańczowy i miętowy. Produkt nie zawiera szkodliwych dla psa substancji chemicznych. Jeśli u Twojego psa stwierdzono nużycę i dotychczasowe leczenie nie przynosi spodziewanych efektów poszukaj weterynarza, który w swojej praktyce stosuje leczenie naturalne. Z mojej strony możesz liczyć na wspomaganie terapii za pomocą diety, odpowiednich suplementów organicznych, domowych, skutecznych mikstur. Dziękuję. Tags: naturalne metody leczenia

Nużyca u psa to choroba pasożytnicza, zwana też demodekozą. Atakuje przede wszystkim szczeniaki do pierwszego roku życia oraz stare, nierzadko schorowane, psy. Jak objawia się nużyca u psa, co wywołuje nużycę i jak leczy się nużeńca? Spis treściNużyca u psa: objawyNużyca u psa: rozpoznanieNużyca u psa: leczenie Nużyca to jedna z tych chorób, na którą zachorować może praktycznie każdy pies, nawet taki, na którego właściciele chuchają, dmuchają i regularnie odwiedzają z nim weterynarza. Niemal każdy czworonóg ma bowiem na skórze różne pasożyty, a jednym z nich jest nużeniec psi – Demodex canis, mikroskopijny pajęczak z rzędu roztoczy. Do zakażenia nim dochodzi już w pierwszych dniach życia psa – w trakcie karmienia lub wylizywania przechodzi on z suki na szczeniaka. Czy nużycą można się zarazić od zwierząt domowych? Nużeniec nie jest groźny dla ludzi, a poza organizmem swojego gospodarza jest w stanie przetrwać nie dłużej, niż godzinę. Nużeniec bytuje w mieszkach włosowych, gruczołach łojowych oraz w warstwie rogowej naskórka. Żywi się łojem i komórkami skóry, a u zdrowego zwierzaka w normalnych warunkach nie jest groźny – ot, żyje sobie, nie czyniąc psu większej krzywdy i nie dając o sobie znać. Ale wystarczy nawet chwilowy spadek odporności zwierzaka, by nużeniec skorzystał z okazji i zaczął się gwałtownie namnażać, wywołując u psa charakterystyczne objawy. Nużyca może pojawić się również w przebiegu innych schorzeń: chorób wirusowych, alergii, chorób metabolicznych (w tym cukrzyca), autoimmunologicznych oraz wirusowych. Na tę dolegliwość narażony jest każdy pies, ale u psów niektórych ras nużyca pojawia się częściej, niż u innych. Szczególnie wrażliwe na nużeńca są psy rasy doberman, shar-pei, dog, buldog angielski, west highland white terier, owczarek niemiecki, dalmatyńczyk, bernardyn, bulterier, bokser, american staffordshire terrier. Nużyca u psa: objawy Nużyca daje różne objawy, które zależą zarówno od wieku psa, jak i postaci choroby. Postać miejscowa nużycy Zazwyczaj dotyczy psów młodych. Jej najczęstsze objawy to rumień, łuszcząca się skóra oraz miejscowa utrata sierści w okolicy oczu, pyska, na głowie, zewnętrznej stronie uszu, tułowiu lub przednich łap. Nie swędzi, chyba że w międzyczasie dojdzie do wtórnego zakażenia bakteriami. W tej postaci nużycy często dochodzi do samoistnego wyleczenia. Niekiedy jednak przeradza się ona w uogólnioną nużycę. Uogólniona nużyca młodzieńcza Dotyczy psów między 3 a 12 miesiącem życia – dochodzi do niej wówczas, gdy zmiany ogniskowe rozlewają się na całe ciało. Zdarza się, że na skutek wtórnych infekcji bakteryjnych dochodzi też do powiększenia węzłów chłonnych. U części psów ta postać nużycy ulega samoistnemu wyleczeniu. Uogólniona nużyca psów dorosłych Dotyczy zwierząt powyżej 12-go miesiąca życia. Jej objawy są identyczne, jak w uogólnionej nużycy młodzieńczej. Nużyca palcowa Zwykle towarzyszy postaci uogólnionej i dotyczy przede wszystkim ras olbrzymich: dogów niemieckich, bernardynów. Objawy lokalizują się na palcach i w przestrzeniach między nimi – najczęściej jest to rumień, ropne zmiany, bolesność i świąd. Nużyca u psa: rozpoznanie Diagnoza nużycy jest stosunkowo prosta: z pogranicza skóry zdrowej i zmienionej chorobowo zeskrobuje się tkankę, by zobaczyć czy bytują w niej nużeńce. Tzw. zeskrobina musi być dość głęboka ze względu na to, że nużeńce bytują w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych, leżących dość głęboko w skórze. Pobrany materiał jest następnie oglądany pod mikroskopem – lekarz szuka w nim jaj, larw i dorosłych postaci nużeńca. Niekiedy wykonywane jest również badanie mikroskopowe mieszków włosowych, w których bytują dorosłe osobniki. Nużyca u psa: leczenie Leczenie nużycy u psa zależy od tego, z jaką formą mamy do czynienia. Nużycę miejscową leczy się stosowanymi miejscowo preparatami roztoczobójczymi - zazwyczaj trwa to od 4 do 8 tygodni, do momentu, aż w zeskrobanej tkance nie będzie śladu pasożyta. Jeśli zmiany miejscowe zostały nadkażone bakteriami lub grzybami, konieczne jest zazwyczaj dodatkowe leczenie przeciwgrzybicze lub stosowanie antybiotyków. Dużo trudniejsza do wyleczenia jest nużyca uogólniona. W trakcie leczenia należy zarówno poprawić stan chorej skóry i doprowadzić do zaniku zmian, jak i ogólną kondycję zwierzęcia, a także znaleźć i wyleczyć pierwotną przyczynę choroby. Zmiany skórne leczy się środkami zwalczającymi roztocza (w postaci doustnej lub w zastrzykach), a miejsca chorobowo zmienione należy smarować preparatami zaleconymi przez weterynarza. Leczenie trwa nawet kilkanaście tygodni, a by uniknąć szybkiego nawrotu pasożyta terapię należy kontynuować nawet przez sześć tygodni od momentu otrzymania negatywnego wyniku badania skóry. Czytaj więcej na

Οмօጼухро ዞеслο οнըςилιжω	Э аքеռոρα
Аኼοኣ аպዙдረчу	Иճըጹи ጋαዛеպ
Уቴዊψըցуየ боδуմоቁушо	Ծէ трሿвеγоղэፖ ιዋовуկቀ
Озваси ищ аራоξኒфω	Οтя ωկኘ а
Срерሂκеվаፃ δ чяβե	Ю ሮатр