Chcesz poznać ceny na Filipinach? Poniższy praktyczny przewodnik jest dla Ciebie! Pierwszy miesiąc swojej podróży spędziłam na Filipinach. Odwiedziłam Bohol, Cebu, Boracay i Siquijor (większość czasu na ostatniej wyspie - możesz przeczytać o tym w mojej książce). Podzielę się z Wami tym, jak wyglądają ceny na Filipinach, jeśli chodzi o jedzenie, koszty noclegów, transportu, życia na miejscu, a także kilkoma informacjami praktycznymi (Filipiny ceny). Jeśli planujecie w najbliższym czasie wyjazd na Filipiny, wakacje w raju albo po prostu jesteście ciekawi jaki budżet należy przygotować, aby spędzić miesiąc na Filipinach, to ten wpis będzie dla Was praktycznym przewodnikiem po Filipinach :) Filipiny ceny lotów Filipiny to około 7000 wysp. Aby przemieścić się z jednej na drugą mamy do wyboru drogę powietrzną lub morską. Ceny biletów lotniczych na Filipinach zależą od odległości między destynacjami. Ja podróżowałam z PacyficCebu oraz Airasia z Manili do Dumaguette, z Cebu do Boracay i z Kalibo do Manili. Ceny biletów to ok. 150zł za lot w jedną stronę. Nie ma potrzeby rezerwować ich z dużym wyprzedzeniem. Tydzień przed lotem jest ok. Nie każda filipińska wyspa posiada lotnisko, więc żeby dostać się na przykład na Siquijoir należy przesiąść się z samolotu na statek. Ceny, oprócz odległości do naszej destynacji zależą również od przewoźnika. Najdroższym z nich (co wcale nie znaczy, że najszybszym) jest OceanJet. Ceny biletów zaczynają się od 300 peso* i dochodzą do 1000 peso*. Co ważne, do ceny biletu w większości przypadków należy dodać opłaty dodatkowe np. „environmental fee”, „admission fee”, „terminal fee”…itp. Czyli w przypadku transportu na Boracay z Kalibo to 250 (bilet na statek) +100 (environmental fee) +70 (terminal fee) = 420 peso* - koszt całkowity transportu statkiem. Kiedy już dostaniemy się na wybraną wyspę, niezbędny do poruszania się na niej jest skuter. W Siquijor możemy go wypożyczyć od razu w w porcie, bądź w kurorcie, w którym się zatrzymamy. Większość miejsc noclegowych ma je w ofercie. Na Siquijor koszt wypożyczenia skutera waha się między 230 -300 peso* za dzień. Cena uzależniona jest od czasu wynajmu. Jeśli zdecydujemy się na miesięczne wypożyczenie i dobrze wynegocjujemy to cena może zejść nawet do 130 peso* za dzień. Do kosztów wypożyczenia dwukołowca dochodzi benzyna – 44 peso* za litr. Jeśli szukasz więcej informacji o Filipinach zajrzyj tutaj: Filipiny jedzenie, Filipiny – wrażenia po miesięcznym pobycie, Filipiny atrakcje - w wymienionych linkach znajdziesz praktyczne, ale szczątkowe informacje. W książce "Dziewięć marzeń" przeczytasz wszystko o moim pobycie na Filipinach. Jeśli nie zdecydujemy się na wypożyczenie skutera, wyspę możemy zwiedzać również z kierowcą trajka. I tu już musimy się targować! Cenę, którą usłyszymy od kierowcy należy podzielić minimum przez 4 i do tej sumy bez problemu zejdzie nam kierowca. Jeśli nie ten, to jego kolega, albo inny przewoźnik, który stoi za rogiem z trajkiem, chętnie za tą sumę Was zawiezie. Jest ich bardzo wielu więc któryś na pewno się zgodzi na naszą cenową propozycję (sprawdziłam :)) Cenę wywoławczą, którą ja usłyszałam na lotnisku w Dumaguette to 200 peso*, a po minucie kierowca zszedł już do 50 peso* za transport z lotniska do portu. Nie ważne co kupujemy – banany, kosmetyki czy bierzemy trajka – ceny dla turysty są zawsze wyższe, niż dla miejscowego. Filipiny ceny noclegów W Siquijor, najtańszy nocleg jaki znalazłam to 350 peso* – The end of the wolrd, Casa Miranda. Ceny pokojów w kurortach zaczynają się od 800 peso i idą wysoko w osobiście udało się wynegocjować przyzwoitą cenę za pokój w kurorcie 400 peso* (oficjalna cena 800 peso*). Jak widać, wszędzie warto próbować negocjować :) Wynajęcie na miesiąc domku, w którym może mieszkać cała rodzina to ok. 17 000 peso*. Polską przystanią na wyspie jest oczywiście Ucieczka do Raju - dobre miejsce na start. Na Boholu i Cebu ceny noclegów są podobne. Najdroższą, bo najbardziej lubianą przez turystów wyspą jest Boracay. Ceny noclegów zaczynają się tu od ok. 50zł za noc (pokój dzielony), ok. 100zł w górę (pokój typu standard). Jedzenie na Filipinach, ile kosztuje? Jeśli zdecydujecie się na jedzenie street foodu, czyli tzw. garów, Wasz budżet na obiad może być w wysokości ok. 5zł. To w zupełności wystarczy, ale nie obiecuję, że się najecie :) Więcej o jedzeniu na Filipinach możecie przeczytać tutaj: jedzenie na Filipinach Jedząc w kurortach lub restauracjach, ceny zaczynają przypominać te polskie, np. śniadanie: american breakfast (jajecznica z grzankami) 250 peso*, omlet 80 peso*. Obiad w smaczniejszych barach/restauracjach zaczynają się od ok. 250peso*. Przykłady gdzie warto zjeść i za ile tutaj: jedzenie na Filipinach Oczywiście, można również gotować samemu kupując na miejscowych targowiskach świeże warzywa, owoce morza oraz ryby. Osobiście nie próbowałam ( nie miałam dostępu do kuchni), ale znajomi Polacy praktykują i twierdzą, że gotując dla całej rodziny wychodzi troszkę taniej. Najtańszymi produktami na wyspach są papierosy - 90peso* (paczka Marlboro) oraz rum (80 peso*) za 0,7l. Aż żal nie kupić :) Rozrywka na Filipinach Jak wspomniałam wcześniej, najdroższą z wysp, ale dostarczającą najwięcej rozrywek jest Boracay. Można tu nurkować, pływać na kitesurfingu i odwiedzić za darmo przepiękne białe plaże. Na Cebu wstęp na wszystkie plaże jest płatny, na Boholu zaś trzeba zapłacić za każdą z atrakcji, którą chce się zobaczyć np. bilet wstępu na Chocolate chills to ok. 50 peso*. Czasem opłata to tylko symboliczne 10 peso*, ale zawsze płatne. Kitesurfing, Boracay Na Siquijor, w Coco resort organizowane są rejsy na pobliskie wyspy, w okolicy których można nurkować, pływać z rekinami, żółwiami… Więcej o atrakcjach tutaj: atrakcje na Siquijor Koszt takiej przyjemności to peso*. Wejście do klubu 10 peso* (Przypominają się czasy dyskotek szkolnych, gdzie wstęp np. u mnie w szkole kosztował 1zł :P) Warto wiedzieć przed wyjazdem na wakacje na Filipiny: - Możecie mieć problem z wypłacaniem pieniędzy z bankomatów na wyspach. Dobrze jeśli przed wyjazdem zgłosicie swojemu bankowi plan podróży, aby przy próbie wypłacenia pieniędzy karta nie została zablokowana. Co więcej, karty MasterCard nie zawsze współpracują z filipińskimi bankomatami. Niestety sama tego doświadczyłam :/ - Filipiny to kraj, w którym oficjalnie mówi się dwoma językami – filipińskim i angielskim. Nieoficjalnie jest tu ok. 175 języków, wszystko zależy od metody ich kwalifikacji. Prawdą jest, że nie wszyscy mówią po angielsku. Używając go, najłatwiej porozumieć się z młodymi, starsi w większości nie mówią albo mówią po angielsku niechętnie. - Zarówno na Filipinach, jak i w Indonezji większość kosmetyków ma właściwości wybielające skórę. Oni chcą się rozjaśnić, nam zależy na opaleniźnie. - Na wyspie Siquijor mieszka ok. 30 Polaków (tak na oko, nie liczyłam, więc mogę się mylić :)) Większość z nich prowadzi blogi: Poluzuj tam gdzie cię ciśnie, Szukając Przygody, Kronika Marzeń, Ucieczka do Raju Fajni ludzie, dobrze piszą - warto poczytać przed przyjazdem. Planując podróż po Azji, należy się koniecznie targować (i to nie tylko na Filipinach)! Turysta zawsze otrzyma wyższą cenę za ten sam, dowolny produkt, niż miejscowy. Czasem cztero – czy nawet pięciokrotnie wyższą. Co więcej, zdolności matematyczne sprzedawców dobrze obrazuje przykład moich zakupów mango i bananów na jednym z targowisk. Zważone mango kosztowało 100 peso*, banany 50 peso* czyli 100+50=… Pani sprzedawczyni klika i klika w kalkulator, mnoży, dzieli, jeszcze raz dodaje, kasuje co napisała, dodaje ponownie, odejmuje i klika po czym Eureka! Mówi „you need to pay 150peso*”. Myśląc przed wyjazdem o budżecie jaki potrzebuję, aby przeżyć miesiąc na Filipinach, porównywałam koszty do tych wydanych w Tajlandii. Posłuchałam mitów, które mówią, że życie na Filipinach jest bardzo tanie. Faktem jest, że wcale tak tanio nie jest, ponieważ np. w Tajlandii nie sposób wydać na obiad więcej niż 10zł. Tutaj, jeśli chcesz smacznie zjeść musisz zapłacić za to więcej niż w chińskiej knajpie na Mordorze. W Wietnamie, w Mui Ne za 40zł mamy domek na plaży, tutaj najtańszy możliwy nocleg. Nie twierdzę, że Filipiny są drogie, ale na pewno nie można porównywać ich do innych krajów azjatyckich - np. Tajlandii, Wietnamu czy Malezji. *10 peso (filipińska waluta) = ok. 0,84 zł (Filipiny ceny) Jeśli szukasz więcej informacji o Filipinach zajrzyj tutaj: Filipiny jedzenie, Filipiny – wrażenia po miesięcznym pobycie, Filipiny atrakcje albo przeczytaj książkę "Dziewięć marzeń"

Temat pieniędzy powraca jak bumerang. Od jakiegoś czasu systematycznie dostaję zapytania od czytelników odnośnie dokładnych kosztów mieszkania i życia na Filipinach. Wydawało mi się, że już kilkukrotnie pisałem, że takie spokojne życie, w moim przypadku, to ok. 1700 zł miesięcznie. Postanowiłem jednak powrócić do tematu i dokładnie opisać na co i ile pieniędzy sam wydaję. Oczywiście nie są to wydatki wyliczone do jednego peso, ale pokazują, jak się kształtują ceny i na co wydaje się najwięcej pieniędzy. Proszę też wziąć pod uwagę, że podane ceny, to ceny w miejscu, gdzie mieszkam. Jestem przekonany, że w większym mieście lub bardziej turystycznych lokalizacjach, będzie inaczej, zdecydowanie drożej. Kosztorys jest więc opracowany z uwzględnieniem cen w lipcu 2015 na wyspie Siquijor. Mieszkanie Mieszkanie to niewątpliwie jeden z największych wydatków, z jakim musimy się zmierzyć. Ceny pokoi za jeden nocleg zaczynają się od 250 peso ( 21 zł ) i sięgają nawet do kilku tysięcy w najbardziej ekskluzywnych resortach. Jeżeli planujesz zostać tutaj dłużej, warto zapytać o ceny za dłuższy pobyt. Zwykle wtedy oferta jest przyjemniejsza. Tańszym rozwiązaniem przy dłuższych pobytach jest wynajęcie mieszkania, tak, jak ja zrobiłem. Obecnie, za pokój z mediami (gaz, prąd, woda) płacę ok. 5500 peso miesięcznie ( 464 zł ) Całe mieszkanie ma dwa pokoje, kuchnię, łazienkę, salon i taras, a o wynajęciu pisałem już w innym poście ( mieszkanie na Filipinach ). Środek transportu [sociallocker id=”7664″] W zależności o tego, gdzie będziesz mieszkał, prędzej czy później przyda ci się jakiś środek transportu. Wioski i miasteczka oddalone są od siebie o kilka, albo kilkanaście kilometrów i, jeżeli musisz jechać coś załatwić, to przyda ci się skuter. To oczywiście nie jest wymóg, bo jak mieszkasz w centrum większego miasteczka, to spokojnie wszędzie dojdziesz na nogach. Koszty wynajęcia skutera na miesiąc to – w sezonie – kolejne 4000 peso ( 338 zł, ). Jeżeli chcesz go wypożyczyć na jeden dzień, cena przeważnie zaczyna się od 300 peso ( 25 zł ). Warto negocjować, albo szukać tańszych ofert, szczególnie poza sezonem wakacyjnym. Jeżeli jesteś ambitny i dobrze znosisz wysiłek w upale, możesz kupić rower. Możesz też kupić skuter; ceny skuterów „jeżdżących” zaczynają się od 30 tys. peso ( 2535 zł ). Jedzenie Wydatki na jedzenie zależą od tego, kto co lubi. Ja osobiście jadam skromnie i połowę posiłków przygotowuję w domu, we własnej kuchni, ale jeżeli lubisz jadać „na mieście”, to musisz się liczyć z większymi wydatkami. Tutaj trzeba jedzenie podzielić na kilka kategorii: Jedzenie w tanich knajpkach filipińskich Najwygodniejszy sposób. Jedzenie jest tanie i, według mnie, całkiem smaczne. Podchodzisz do lady, gdzie widzisz naczynia z gotowymi potrawami, rybami itp. Wybierasz sobie, co chcesz i płacisz przy wyjściu. Ceny za pełen posiłek to przedział od 40 do 100 peso ( 3 zł – 8,40 zł ) przy czym, aby wydać 100 peso, naprawdę trzeba się postarać. Przykładowo: 2x ryż + 4 małe szaszłyki – 50 peso ( 4,20 zł ). Jeżeli ktoś potrzebuje dokładniejszych informacji, to wrzucam tabelkę poniżej z innymi przykładami cen: Ryż 10 peso mały szaszłyk7 peso duży szaszłyk10 peso noga z kurczaka 40 peso dynia w sosie 25 peso pepsi w butelce12 peso mała ryba smażona40 peso duża ryba smażona 80 peso piwo małe 35 peso piwo duże litrowe70 peso Jedzenie w resortach Najczęściej kuchnia „zachodnia”. Jeżeli nie przepadasz lub znudzisz się tanim filipińskim jedzeniem, zawsze możesz skoczyć do jednego z wielu resortów na wyspie i w resortowych restauracjach zjeść coś w bardziej europejskim stylu. Tutaj też, w zależności od standardu, znajdziesz różne ceny za jedzenie. Najdroższe dania kosztują w granicach 300 – 400 peso ( 25 zł – 33,80 zł ), ale jak poszukasz to i pożywnego hamburgera zjesz w cenie 100 peso ( 8,40 zł ). Posiłki są naprawdę bardzo smaczne. Podaję przykładowe i ich ceny: kurczak curry + ryż 150 peso sałatka warzywna na ostro100 peso hamburger 100 peso fishburger120 peso mango/banan sheik80 peso piwo małe 50 peso piwo duże litrowe 100 peso Gotowanie w domu To wszędzie jest najtańszy sposób żywienia. Na Filipinach jest on popularny także wśród wielu turystów, nie tylko ze względu na koszt, ale także na to, że bardzo trudno tutaj dostać jedzenie dla wegetarianina. Większość potraw filipińskich posiada przynajmniej śladowe ilości mięsa, dlatego część poznanych tu ludzi samodzielnie gotowała dla siebie jedzenie, korzystając z dostępnych kuchni czy grilla. Dodatkowo wychodziło to taniej. Od jakiegoś czasu, żeby urozmaicić sobie czas w domu, też gotuję i według moich wyliczeń, koszty żywienia są wówczas dwa razy niższe, niż jedzenie w tanich restauracjach filipińskich. Poniżej przykładowe ceny produktów. Mogą one się zmieniać w niektórych okresach, w zależności na co akurat jest sezon. jajko 7 peso ryż tani 1 kg42 peso ryż drogi 1 kg 48 peso sos sojowy 200 ml8 peso olej 300 ml40 peso pieprz czarny słoik60 peso cebula 1 kg 50 peso fasolka zielona świeża 1 kg60 peso zapałki 10 opakowań16 peso mango 1 kg 40 peso tuńczyk świeży 1kg120 peso Woda pitna w domu, a w sklepie Temat wody jest ciekawy. Mało turystów o tym wie, ale jej cena, w zależności gdzie ją kupimy, bardzo się różni. Jeżeli przyjdziemy do normalnego sklepu i kupimy litrową butelkę w plastiku, to najprawdopodobniej zapłacimy za nią ok. 50 peso ( 4,20 zł ). Innym, tańszym rozwiązaniem jest pojechanie do sklepu, gdzie woda jest uzdatniana. Tam damy kaucję 200 peso ( 16,90 zł ) za 20-to litrowy baniak plastikowy plus 20 peso za jego napełnienie (1,60 zł ). Kolejnym razem przynosimy pusty baniak i płacimy tylko 20 peso za nowy z dwudziestoma litrami wody. Jeżeli planujemy wyjazd, to baniak możemy zwrócić i odzyskać swoje 200 peso. Minusem tego rozwiązania jest utrudnione przelewanie wody. Jeśli bardzo zależy ci na wygodzie, możesz kupić jakiś plastikowy dozownik. Ceny takich elementów nie są wysokie, prosty dozownik kosztuje ok. 200 peso. Po jednorazowym opróżnieniu butli, cała inwestycja powinna się zwrócić. Inne wydatki: imprezy i używki Oczywiście nieodłącznym elementem mieszkania na Filipinach jest poznawanie nowych ludzi, a gdzie robić to najlepiej? Oczywiście na lokalnych imprezach i fiestach… Ceny alkoholi na imprezach nie są wysokie: piwo 0,33l to ok. 35 peso ( 2,90 zł ); jeżeli chcemy kupić większe, litrowe, to cena jest podwójna. Przeważnie na Filipinach pije się rum, którego cena jest naprawdę śmieszna. Litrowa butelka to koszt maksymalnie 100 peso ( 8,40 zł ). W sklepie „osiedlowym” można ją kupić za 75 peso. Jeżeli ktoś pali papierosy, też znajdzie raj dla siebie, bo najdroższe Marlboro kosztują 60 peso ( 5 zł ). Można znaleźć tańsze, co nie znaczy gorsze, za 40 peso albo i taniej. worki duże na śmieci70 peso proszek na mrówki20 peso garnki/plastiki /pojemnikitanie ! moskitiera duża 200 peso butla z gazem 11 litrów 660 peso Do ceny pobytu i mieszkania na Filipinach należy jeszcze doliczyć koszty pobytu związane z wizą. Pisałem o tym dokładnie pod adresem : wiza na filipiny Podsumowanie To w zasadzie wszystkie koszty, jakie trzeba ponieść, żeby żyć sobie spokojnie na Filipinach przez miesiąc. W zależności od tego, kto ile zjada i jak dysponuje kasą oraz, co najważniejsze, jaki standard życia mu odpowiada, to tyle wyda. Ja osobiście nie przepadam za rozrzucaniem pieniędzy na lewo i prawo, dlatego jadam w filipińskich knajpkach albo gotuję w domu. Na każdy miesiąc wypożyczam skuter, ale sam nie wiem jeszcze przez jaki czas będę tak robił, bo coraz mniej jeżdżę po wyspie, a do sklepów mam 10 min piechotą. Ostatnio też kupiłem rower górski za 3000 peso ( 253 zł ), który muszę wyregulować i zacząć na nim jeździć dla poprawienia kondycji. [/sociallocker] Jeżeli macie jeszcze jakieś pytania związane z kosztami życia na Filipinach, to proszę piszcie śmiało w komentarzach. Pewnie zapomniałem o czymś, co może was zainteresować, ale jestem dalej do dyspozycji. Pozdrawiam serdecznie. [the_ad id="7937"] Rafał Baran Postanowiłem coś zmienić w swoim życiu, dlatego od ponad 5 lat mieszkam i pracuję na Filipinach. Jeżeli interesuje ciebie taki styl życia to zapraszam do śledzenia bloga. Jeżeli masz pytania odnośnie współpracy albo interesują ciebie wakacje na Filipinach to pisz śmiało na info@ Pozdrawiam serdecznie Rafał

Poprzednią część historii znajdziecie we wpisie „Jak zbierać pieniądze”. Gdy skończyłam, Ire wyglądała tak, jakby miała za chwilę zemdleć.– Czy to jest pewne, Asia?– No nie. Właśnie na tym polega znok. Musimy spełnić postawione warunki. I Ty, i ja. Na początku chcę, byś zrobiła listę produktów, które chcesz sprzedawać w sklepie. Do każdego dopisz, za ile go możesz kupić oraz za ile chcesz go sprzedać, okej?– Okej! Zaraz wszystko będziesz miała gotowe!Ale gotowe nie było ani na zaraz, ani na wieczór. Okazało się, że Ire nie znała wiekszości cen zakupu, choć akurat z cenami zbytu nie miała problemu. Ja w zasadzie też nie miałam, byłam tu już na tyle długo, że doskonale orientowałam się, co ile kosztuje.– Dobra Irene, sprawdź, za ile możesz te rzeczy kupić, a wieczorem usiądziemy i policzymy wieczór, a potem biznesplan wciąż był dziurawy jak szwajcarski ser.– Ire – tłumaczyłam – Dobrze, że masz cenę za opakowanie zbiorcze, ale przecież musisz wiedzieć, ile jest w nim sztuk! Jak policzysz, ile zarobisz, skoro nie wiesz, ile paczek jest w środku?– No zarobię! – powtarzała Ire – wiem, że zarobię!– Ire, ale musimy policzyć ILE zarobisz! Czy to się w ogóle opłaca!– No ja WIEM, że się opłaca! Jakby się nie opłacało, to by nikt takiego biznesu nie prowadził.– Ire, tu już są dwa sklepy takie jak Twój! A ludzi nie przybywa! Skąd wiesz, że przyjdą do Twojego?– Przyjdą! No mówię Ci, że przyjdą!– No ale dlaczego?– Bo jeden sklep jest często zamknięty. A ten koło boiska prowadzi pijaczka.– No ale tam jest ktoś, kto sprzedaje. Kupuję tam kawę.– Ale widzisz, kto Cię obsługuje! Za każdym razem inna osoba. A często sklep otwarty jest na oścież, a wśrodku nikogo nie ma. To sklep naszej kuzynki. Rok temu umarł jej mąż, a we wrześniu zmarła córka. Od tego czasu nie Ileż tragedii nosili w sobie ci ludzie. Ileż dramatów chowało się za każdymi drzwiami.– No dobrze Ire.. Zakładamy, że przyjdą ludzie.. Ile jest tu rodzin w okolicy? Ile jest rodzin po naszej stronie?– No ze trzydzieści.– A po drugiej stronie drogi?Ire myśli i myśli.– Nie wiem, nigdy się nie zastanowiałam. Skąd mogę wiedzieć, ile tam mieszka rodzin!.. – rzuca w końcu ze złością.– Ire – staram się nie tracić cierpliwości. – dobrze, policz w takim razie domy. Dodamy do tego jedną trzecią i będzie ilość rodzin. Potem wystarczy podzielić je przez ilość sklepów i mamy liczbę potencjalnych Irene wybucha płaczem.– MAM DOŚĆ!!! Rzygam już tymi obliczeniami, rozumiesz??? – woła – Jak siostra zakładała sklep, to nikt jej nie pytał o takie pierdoły!!! Ile rodzin przyjdzie kupować??? Nie wiem, skąd mam wiedzieć??? Ile sztuk jest w opakowaniu zbiorczym??? No ile jest – to jest, kupię, sprzedam, będą pieniądze!!! Jakie to ma znaczenie???Jestem tak wściekła, że aż mną trzęsie. Siedzę tu jak ten łoś, zamiast jechać dalej, poświęcam swój czas, a ona strzela fochy, bo proszę, by odpowiedziała na kilka podstawowych pytań?! No to co będzie dalej?! To mój sklep ma być, czy jej?– Do cholery!!! – krzyczę w myślach – Tyle że Twoja siostra miała własną kasę, a Ty nie!!! Wdech – wydech..Wdech – wydech..Wdech – wydech..Ire chlipiąc zapala się uspokaja. Mi też udaje się opanować emocje.– Rozumiem Twoją frustrację Ire. To naturalne. – mówię – Powiedź, co proponujesz w tej sytuacji zrobić? Jakie widzisz rozwiązanie?– I dont know – wreszcie mówi – I think there are 40 homes down there. (Nie wiem. Myślę, że jest tam 40 domów)Idę na drogę, relacjonuję Iwestorowi przebieg wydarzeń. Mężczyzna łapie się za głowę. – No nie – mówi – musze wiedzieć, czy są szanse jakiegokolwiek powodzenia tej inwestycji. Bo wiesz, jeśli cyfry pokażą, że to nie wypali, to szkoda moich i Twoich nerwów. Po prostu można zostawić jej parę groszy bieżącego wsparcia i tyle. A jak już robić sklep, to trzeba to zrobić porządnie, tak jak dokładnie tak więc i na oparach energii zliczam stopniowo wszystko to, co już się do policzenia nadaje. Sumuję rzędy cyfr, mnożę jedne przez drugie i pomału czuję, że tracę serce do tej pomocy. Ale z drugiej strony – być może faktycznie to wszystko jest dla niej niezrozumiałe. Co z tego, że objaśniam, dlaczego musimy zrobić te obliczenia, dlaczego Inwestor ma takie wymagania, jak tu po prostu nikt tak nie działa. Odnosze wrażenie, że ludzie w tropikach nie planują i nie myślą perspektywicznie. Nie muszą zresztą tego robić. Klimat tu ciepły, więc nawet nie mając domu człowiek nie zginie. Prześpi się pod palmą, najwyżej go komary pogryzą. Natura rodzi non stop, więc zawsze coś do jedzenia się znajdzie. Tam dostanie się trochę ryżu, tu można sobie narwać bananów i gotowe. Innymi słowy zawsze jakoś to będzie, tropikalna bieda – jakkolwiek dotkliwa, ma łaskawsze oblicze niż ta z krajów o czterech porach przyroda ćwiczyła ostro od stuleci. Jak nie posiejesz – to nie zbierzesz. Jak nie zbierzesz – to nie zmagazynujesz. Jak nie zmagazynujesz – to nie zjesz i umrzesz z głodu Ty i Twoja rodzina, bo zima sroga i ciężka, a nawet jak nie taka ciężka – to ciągle zima. Nic nie rośnie. Świat zamarza. A jak nie znajdziesz schronienia i ognia – to i Ty zamarzniesz. Tak czy tak umrzesz i kwita. Cześć choć teraz sytuacja jest inna, to przekaz pokoleń o myśleniu i planowaniu przyszłości jest w nas, w naszych genach, w każdej komórce naszego ciała. Stąd też biznesplany, stąd kalkulator, stąd przewidywanie. Stąd i nasza nieustanna troska, branie pod uwagę różnych scenariuszy, niepokój o szeroko rozumiane jutro – czyli coś, czego w tropikach nie żyje się z dnia na to złe? jest po prostu biznes plan, przy okazji dowiadując się, ile kosztuje życie na dnia, prosto z samego ranka Ire ruszyła do hipermarketu. Gdy wróciła, aż trzęsła się ze złości.– Nie chcieli mi powiedzieć, rozumiesz?! Pytam grzecznie, a laska na sklepie mówi, że nie wie! No to ja na to, że chcę rozmawiac z magazynierem! A oni, że magazynier pracuje i nie może opuścić magazynu! No to ja, że wejdę do tego magazynu! A oni, że nie wejdę, bo to zabronione! No cholery można dostać!!!Słucham zdumiona. Nigdy nie przypuszczałam, że tak trudno będzie zdobyć tak podstawowe informacje.– Ire, co w takim razie proponujesz?– Idę do kuzynki. Ona pracowała kiedys w super, może będzie wieczorem lista jest kompletna. Siadamy znówu w ciemnym podwórku. Okna domu świecą przytulnym światłem. Przeglądam pozycję po pozycji.– Dobra Ire, teraz pomyśl, ile pieniędzy zostawiasz miesięcznie w takim znów myśli.– Nie wiem – pada odpowiedź– Ok, kto może wiedzieć?– Sheryl! Ona ma otworzoną kreskę u kuzynki. Sheryl! Sheeeeeeryyyyyyyl! – drze się Irene.– Cooooo??? – dobiega nas z domku obok– Chooooodź tuuuuuuuu!Krótka rozmowa z Sheryl i już mamy kolejne dane. W ciągu miesiąca, w sari-sari Sheryl zostawia 4 tysiące kolejna część – co i w jakich ilościach taka przeciętna rodzina kupuje.– Aśka, skad ja mam wiedziec, co ludzie kupują??? – denerwuje sie Ire– Okej – mówię – W takim razie co Ty kupujesz?– No nie wiem, co w miesiącu kupuję! Nie mam pojęcia!– Dobra – lejkuję – co kupujesz w ciągu tygodnia. Lecimy: sardynki małe? Kupujesz?– Kupuję.– Ile?– Cztery opakowania.– Ryż?– Z sześć kilo.– Zupki chińskie?– się przy alkoholu i papierosach.– My pijemy mało, czasami, ale ludzie piją dużo więcej..– To znaczy ile piją?– No potrafią i z 70 redhorsów w tygodniu wyżłopać..Mrugam niedowierzająco oczami. Czy naprawdę chce mi powiedzieć, że przeciętna, filipińska rodzina grzmoci 10 litrów piwa dziennie?– Mówię Ci Asia, Ty sobie nie zdajesz sprawy, jak tu ludzie piją. Codziennie, do upadu. No bo co mają robić? Wpadnie szwagier, sąsiad, to piją. Oglądają TV i piją. Nudzą się – to piją. Taka kultura u nas, taka tradycja..– No ale Wy nie pijecie..– Tak, my pijemy mało. Napisz 40 butelek tygodniowo. Myślę, że to będzie głową z niedowierzaniem, ale zapisuję, co mi każe. W końcu to ona tu mieszka. – Fajki? – pytam– Uuuu, idą. Najlepiej sprzedawać na sztuki, ale ogarnijmy pudełka. Sheryyyyyyyyyyyyl?.. Ile fajek spalasz przez tydzieeeeeeeeeń? – krzyczy znowu Irene– Dzieeesięć paaaczeeek! – odkrzykuje Sheryl.– Ostro – myśle – to ponad jedna dziennie. A tu wszyscy palą, od nastolatków po starców, kobiety i mężczyźni..– Pisz 20 paczek na dom. – decyduje Irene – Przecież w domu mieszkają rodzice, dziadkowie, dzieci i podrostki. Powinno być dobra. Ire każe, więc piszę najpierw na kartce, a potem to wszystko wklepuję do excela. Po pół godzinie tabelka jest gotowa. Ślę ją więc natychmiast do Inwestora, a potem biorę Gajkę za łapkę i idziemy na targ. Sklep sklepem, ale jeść przecież wracamy, z niecierpliwością sięgam po mam cały stos, głównie od Inwestora. Ciąg dalszy nastąpi – mam nadzieję – już jutro, a tymczasem zapraszam Was wszystkich na nasz FEJSBUK, YOUTUBE oraz INSTAGRAM, gdzie zdjęcia i filmy publikuję na bieżąco…

Nieruchomość na sprzedaż w Pakistanie Pakistan, oficjalnie Islamska Republika Pakistanu, jest państwem Azji Południowej. Jest to piąty najbardziej zaludniony stan na świecie, z populacją ponad 209 milionów ludzi. Pakistan graniczy na wschodzie z Indiami, na zachodzie z Afganistanem, zaś z Iranem i Chinami odpowiednio na południowym zachodzie i skrajnym północnym wschodzie. Na północy jest oddzielony od Tadżykistanu korytarzem Vacan w Afganistanie, a także ma granicę morską z Omanem. Stolicą jest Islamabad. W 2017 r. Inwestycje zaczęły się wysychać po wdrożeniu rządowego systemu podatkowego i była to duża zmiana dla pakistańskiego sektora nieruchomości, który kwitł na początku 2016 r. Z powodu tej zmiany wszyscy inwestorzy zaczęli sceptycznie kupować nieruchomości na sprzedaż w Pakistanie a teraz, w 2018 r., są zainteresowani prowadzeniem rynku nieruchomości. Od 2017 do 2018 r. Najlepiej sprzedającymi się nieruchomościami w Pakistanie są nieruchomości luksusowe, których ceny przekraczają 2 centra. Spadek cen w tej kategorii oszacowano na 20%. Wielu inwestorów o średnim dochodzie wykazuje zainteresowanie nadchodzącymi projektami ze względu na spadające ceny, w wyniku czego wzrosła sprzedaż mieszkań i nieruchomości na sprzedaż w Pakistanie. Według pośredników w handlu nieruchomościami ta pozytywna zmiana wynika z faktu, że zjawisko łatwych płatności sprawiło, że inwestycje były łatwe dla osoby najemnej. Chociaż w pakistańskim rynku nieruchomości w 2018 r. Nie oczekuje się ani nie przyjmuje się żadnych zmian, istnieje nadzieja, że ceny zostaną utrzymane w krótkim okresie. Nie musisz więc spieszyć się, aby sprzedać swoje nieruchomości na sprzedaż po niskiej cenie, które stoją w obliczu spadku ceny. Radzimy poczekać około 5-6 miesięcy i zobaczyć, jak wieje wiatr. W Pakistanie rynek nieruchomości jako całość wykazuje ogólny wzrost od lutego 2018 r. I istnieje promyk nadziei, że ceny wzrosną w pobliżu wyborów. Nagły wzrost nieruchomości we wszystkich większych miastach: Karaczi, Islamabad, Lahore i Gujranwala odnotowały umiarkowany wzrost w ciągu ostatnich dwóch lat. Na rynku działa niezliczona ilość projektów, które są dobrze zarządzane we wszystkich czterech miastach.

Filipiny to kraj pięknych plaż, lagun i wysp. Kiedyś trudno dostępny, obecnie coraz częściej staje się celem azjatyckich podróży. Ile kosztuje pobyt na Filipinach i jak przygotować budżet swojej podróży? Zapraszam na garść praktycznych informacji i aktualnych cen z początku 2020 roku. Ile kosztują Filipiny? Jak przygotować budżet podróży? Znajomość aktualnych cen bardzo przydaje się przy planowaniu budżetu wyjazdu. Podróżowaliśmy po filipińskich wyspach na początku 2020 roku. Ile kosztuje podróż przez Filipiny? Poniżej znajdziesz przykładowe ceny z początku 2020 roku, które pomogą w planowaniu Twojej podróży. Przygotowujesz wyjazd na własną rękę? Polecam artykuły, które pojawiły się w ramach cyklu “Finansowanie podróży”. Szczególnie zaś polecam artykuły o przygotowaniu budżetu, strefie komfortu w podróżowaniu oraz płatności w podróży. Nacpan Beach Ile kosztuje podróż po Filipinach? Waluta, kurs, wymiana, bankomaty Oficjalną walutą na Filipinach jest peso filipińskie. W momencie naszej podróży (grudzień 2019-styczeń 2020) przelicznik wyglądał następująco: 1 PLN = 13 PHP. Bankomaty na Filipinach pobierają opłatę za wybranie gotówki w wysokości ok. 250 peso (niecałe 20 zł). Warto wybierać większe ilości pieniędzy na raz. Polecam bankomat BRI. W czasie pobytu zawsze bezproblemowo pozwalał na podjęcie pieniędzy. Jeszcze niedawno w wielu mniejszych miejscowościach (np. Port Barton) nie było żadnych bankomatów. Obecnie dostępne są bankomaty sieci Euronet. Trzeba jednak zauważyć, że na forach wielu turystów narzekało na niski kurs przeliczenia. W coraz większej ilości miejsc można płacić kartą (szczególnie w hotelach), ale ta opcja ciągle nie jest tak oczywista jak w Polsce. Zawsze warto mieć pieniądze w lokalnej walucie. Jako opcję awaryjną polecam dolary (wydane po 2006 roku) oraz euro. Bankomaty BPI pozwalały wypłacić pieniądze bez problemu Ile kosztuje podróż po Filipinach? Wiza na Filipiny dla Polaków w 2020 roku Obywatele Polscy wybierający się na Filipiny zwolnieni są z obowiązku wizowego przy pobycie do 30 dni. Standardowo przy wjeździe paszport musi być ważny co najmniej 6 miesięcy. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie polskiego MSZ. Co ważne, na granicy wymagane jest okazanie biletu powrotnego bądź biletu do innego kraju. Lecieliśmy z Bali i w czasie check-in obsługa linii lotniczej nakazała przedstawienie takiego biletu. W czasie naszego pobytu na Filipinach, a dokładniej na lotnisku w Cebu, opłatę lotniskową (850 peso w przypadku naszego lotu międzynarodowego; niższa opłata obowiązuje za lot krajowy) należało opłacić osobno, bezpośrednio na lotnisku, w gotówce. Zwykle jest ona wliczona w cenę biletu. Trwają prace, żeby opłatę lotniskową na Cebu pobierały linie lotnicze, ale integracja systemu ma potrwać jeszcze kilka miesięcy. Wybuchł wulkan i uziemił nas na Cebu Podróż przez Filipiny na własną rękę – koszty transportu w 2020 roku Transport na Palawanie Transport na Filipinach nie należy do drogich. Poniżej kilka przykładowych cen na Palawanie. Przejazd z Puerto Princesa do Port Barton to wydatek 350 peso. Kurs z Port Barton do El Nido kosztuje 600 peso. Podobną kwotę (600 peso) zapłacimy za bilet z El Nido do Puerto Princesa. Wynajem skutera w El Nido na dzień kosztuje 400 do 500 peso (zależy od umiejętności negocjacyjnych). Po Palawanie można poruszać się jeszcze autobusami oraz jeepney. Jest zdecydowanie taniej, ale ich stan techniczny pozostawia wiele do życzenia. Niektórzy turyści lubią jednak jechać na dachu – kwestia potrzeb i wrażeń. Przy krótszych dystansach można korzystać z tricyklów, czyli motorów z dość osobliwie wyglądającą metalową dostawką, w której miejsca zajmują pasażerowie. Są tanie, jednak zawsze trzeba negocjować. Transport na Cebu, Bohol oraz Panglao w 2020 roku Na Cebu koszt przejazdu z lotniska do portu promowego to wydatek rzędu 250-350 peso (zależy od skali korków; to, że są, jest tam oczywiste). Prom z Cebu na Bohol (Tagbilaran) w klasie open air to wydatek 450 peso (plus 25 peso opłaty portowej oraz 50 peso za portera, który wnosi bagaż – tej opłaty nie sposób ominąć). Przejazd tricyklem z Tagbilaran na Wyspę Panglao to wydatek pomiędzy 200 a 300 peso, w zależności od miejsca docelowego, pory dnia i umiejętności negocjacyjnych. Jeepney i tricykl na Palawanie Podróż po Filipinach – ile kosztują noclegi? Stosunek jakości do ceny na Filipinach jest gorszy niż w innych krajach Azji Południowo-Wschodniej. Pokoje w dobrym standardzie są droższe niż np. w wielu miejscach Indonezji, Tajlandii czy Wietnamie. Przeciętny standard jest niższy niż w sąsiednich krajach. Na Palawanie za dwójkę z łazienką w akceptowalnym standardzie płaciliśmy pomiędzy 85 a 175 zł za noc, częściej znajdując się w górnym przedziale tej kwoty. Na Bohol było taniej, a za podobne pieniądze można było mieć bardzo fajny apartament. Na naszą percepcję cen mógł oczywiście wpłynąć fakt, że byliśmy tam w okresie noworocznym, co zawsze podkręca koszty wynajmu. Chill nieopodal Port Barton Podróż po Filipinach – ile kosztują bilety wstępu i atrakcje w 2020 roku? Ceny wycieczek jednodniowych są stosunkowo niskie. Przeciętny koszt wycieczki jednodniowej (po wyspach i lagunach czy podziemna rzeka) zamyka się w przedziale między 100 a 170 złotych. W cenie masz transport, potrzebny sprzęt, bilety wstępu, opłaty oraz dobry lunch. W miejscowościach turystycznych wycieczki po wyspach i lagunach oznacza się literami A, B, C, D. Przy czym największe atrakcje zwykle są prezentowane w ramach wycieczki A. Oczywiście każda firma/łódź robi wycieczki po swojemu, często zmieniając kolejność odwiedzanych miejsc. Tour A w Port Barton to wydatek 1200 peso (wszystko w cenie). Tour A w El Nido kosztuje 1200 peso (plus 200 opłaty środowiskowej, 200 za wstęp do Big Lagoon, 250 peso za wynajem kajaka). Niektóre firmy kasują jeszcze 100 peso za wynajem butów (warto mieć; na targu kupisz za 300 peso). Wycieczka do najdłuższej na świecie podziemnej rzeki (Underground River) z Puerto Princesa kosztuje z biurem podróży 2100 peso (plus 150 opłaty środowiskowej). Wycieczka jednodniowa z Wyspy Panglao po Wyspie Bohol to jedynie 349 peso, jeśli jedziesz z okolic Alona Beach. W przypadku, gdy mieszkasz w innej części Panglao, musisz dopłacić 50 peso/os. za odbiór. W wymienionej cenie nie są wliczone wstępy (pomiędzy 30 a 80 peso za atrakcję) oraz rejs z obiadem (650 peso). Underground River Podróż po Filipinach – ile kosztuje miejscowe jedzenie? Ceny jedzenia są bardzo mocno zróżnicowane. Kwota, którą ostatecznie zapłacisz, zależy w zasadzie od trzech czynników: gdzie zjesz (miejscowa garkuchnia vs restauracja), gdzie jesteś (turystyczne vs mniej turystyczne miejsce), co zamawiasz. Swoje zdanie o filipińskim jedzeniu wyraziłem już w osobnym artykule (link) i bynajmniej nie był to wpis pochwalny. W skrócie – jedzenie uliczne na Filipinach jest bardzo słabe, szczególnie w bezpośrednim porównaniu z innymi krajami Azji Południowo-Wschodniej. Sizzling w El Nido Ceny jedzenia w styczniu 2020 przedstawiały się następująco: tanie śniadanie w lokalnej knajpce: ok. 150 peso (z kawą) burger z ulicznego stoiska: 25-50 peso (lepiej nie, ale to rozumiesz po spróbowaniu)litrowa butelka wody: 30 pesopiwo (330 ml) w knajpie: 50-80 peso butelka ginu (330 ml) w sklepie: 50 peso (podobnie butelka lokalnego rumu)zupa w lokalnej garkuchni: do 100 pesoprzeciętna cena posiłku: 200-300 pesoowoce morza: od 250 peso w górę Przeczytaj wszystkie wpisy z podróży przez pół świata Bądź na bieżąco – polub bloga na FB! 🙂

Niemal każdego dnia przychodzi do mnie mnóstwo zapytań o koszty życia na Filipinach, a ostatni artykuł na ten temat pisałem prawie dwa lata temu. Postanowiłem więc odświeżyć temat, bo widzę, że wielu Polaków coraz częściej myśli o przeprowadzce. Oczywiście Filipiny to nie tylko Siquijor, gdzie mieszkam, więc rzeczą oczywistą jest, że ceny dajmy na to, mieszkania w Cebu, a mieszkania na małej wyspie będą się różnić. Ja opisuję Wam to, co znam z doświadczenia i wspominam jednocześnie wszystkie ukryte koszty. Jak pewnie się domyślacie każdy ma swój sposób na życie, własne „widzimisię” i na podstawie tego będzie wydawał więcej albo mniej. Wystarczy tylko wspomnieć o mojej prostej obserwacji – zdecydowana większość Polaków, o ile nie wszyscy, jest zaskoczona tym, że jest drożej niż się im wydawało przed wyjazdem z Polski. Przejdźmy zatem do rzeczy. Ceny, które tutaj podaję są aktualne w momencie publikowania artykułu i dotyczą wyspy Siquijor. Mieszkanie Na temat mieszkań krąży najwięcej plotek i czasami załamuję ręce czytając na forach dyskusyjnych albo grupach na FB komentarze typu „bez problemu można wynająć domek za 5000 peso za miesiąc”. Nie wiem dlaczego ludzie takie głupoty wypisują, ale znalezienie w tej cenie domku i to jeszcze z kuchnią, graniczy z cudem! Najtańsze domki w resorcie, w dobrym rejonie, kosztują 10 tysięcy peso za miesiąc (te z kuchnią i jedną sypialnią, bez klimatyzacji oczywiście). Poniżej tej kwoty naprawdę bardzo ciężko coś znaleźć. Dobre mieszkanie, w prawie europejskim standardzie, to kwota dwa razy większa. Ceny zmieniają się z roku na rok i rosną, co raczej nie jest zaskoczeniem. To, co było aktualne dwa lata temu, dziś już jest tylko miłym wspomnieniem i trzeba się liczyć z większymi wydatkami. Motor Bez motoru na wyspie jak bez ręki. Odległości pomiędzy ciekawymi miejscami bywają duże, 10 – 20 km, więc nawet jeżeli mieszkasz w centrum to i tak prędzej czy później będziesz musiał się nauczyć jeździć na skuterze. Plus jest taki, że jest to banalnie proste i raczej każdy może się nauczyć, a policja zwykle nie sprawdza czy masz prawo jazdy. Koszt wypożyczenia skutera na dzień to zwykle 250 peso, a na miesiąc od 3 do 4 tysięcy peso. Przy dłuższych pobytach warto rozważyć wypożyczenie na miesiąc, bo to po prostu wychodzi taniej. Oczywiście można korzystać z trajków, ale na koniec dnia wydane pieniądze będą podobne, a swoboda poruszania się po wyspie zdecydowanie większa, kiedy mamy skuter pod ręką. Jedzenie Bez znaczenia czy będziesz wydawać pieniądze w taniej restauracji czy kupować produkty na markecie i przyrządzać posiłki samodzielnie – tak czy inaczej wydasz podobnie. Dlaczego? Z prostego powodu – najpopularniejsze w Polsce warzywa są tutaj drogie i to co jest tanie u nas, tutaj jest drogie. I na odwrót, więc jeśli radykalnie nie zmienisz diety na tutejszą, musisz się liczyć z dużo wyższymi cenami marchewki albo ziemniaków. Tania filipińska restauracja to wydatek od 50 – 80 peso za posiłek. Dobra restauracja to 140 – 300 peso za posiłek. Najtaniej jest kupować świeże ryby prosto od rybaków i przyrządzać je u siebie, na przykład grillując w ogrodzie. Cena 1 kg świeżego tuńczyka to ok. 120 peso. Wiza Jeżeli przylatujesz na miesiąc to nie ma problemu, bo 30 dni dostajesz za darmo na lotnisku. Dłuższy pobyt to już dodatkowe i regularne wydatki. Kolejny miesiąc kosztuje prawie 3000 peso, a po nim płacisz za kartę obcokrajowca, ale o tym pisałem już w artykule wiza na Filipiny. Koszty dodatkowe… …czyli wszelkiego rodzaju wycieczki, promy, zabawa. Tutaj mam dobrą wiadomość – jeżeli lubisz mocny alkohol, to lokalny rum będzie naprawdę tanim wyborem. Butelka kosztuje 6 zł. Paliwo do skutera to ok 40 peso za litr. Zasięg skutera z pełnym bakiem jest duży, więc na paliwo sporo nie wydasz. Podsumowanie: Miesięczny koszt życia na Siquijor to: – 10 tys peso za mieszkanie (minimum) – 3 tys peso za skuter (minimum) – 8 tys peso za jedzenie (moim zdaniem minimum) – 5 tys peso inne wydatki 26 tysięcy peso, czyli około 2100 zł za miesiąc, przy czym uczulam, że to jest naprawdę przyzwoite minimum. Do tych kosztów oczywiście należy doliczyć ceny biletów z Polski na Filipiny i inne koszty transportu, aby dostać się na miejsce. Jeżeli macie jakieś dodatkowe pytania, proszę zostawcie je w komentarzu. Jeżeli podobał się Wam artykuł też dajcie znać. Pozdrawiam z Filipin. [the_ad id="7937"] Rafał Baran Postanowiłem coś zmienić w swoim życiu, dlatego od ponad 5 lat mieszkam i pracuję na Filipinach. Jeżeli interesuje ciebie taki styl życia to zapraszam do śledzenia bloga. Jeżeli masz pytania odnośnie współpracy albo interesują ciebie wakacje na Filipinach to pisz śmiało na info@ Pozdrawiam serdecznie Rafał

Po pierwszej części dotyczącej kosztów jedzenia na mieście, dziś ciąg dalszy informacji dotyczących rzeczywistych kosztów pobytu na Filipinach. Najtańsze zakwaterowanie to koszt 400-600 peso za domek/pokój na dobę. Czyli teoretycznie na dwie osoby wychodzi tanio, ale jak to mawiają Anglosasi you get what you pay for. Tego typu miejscówy mają, poza nielicznymi wyjątkami, o których trzeba wiedzieć zawczasu, bardzo ograniczony komfort. Są to często małe pokoje z prostą toaletą, bez ciepłej wody, bez dostępu do urządzeń kuchennych, lodówki itp., o klimatyzacji, telewizji jeżeli ktoś lubi, czy dostępie do wifi nie wspominając. Internet działa czasem w okolicach recepcji. W najtańszych opcjach najczęściej nie są to budynki i wnętrza jakie się chce potem oglądać na fotografiach. Do tego trzeba pamiętać, że na wakacjach człowiek lubi poczuć, że i jemu należy się odrobina luksusu i w konsekwencji nie do końca liczy się z budżetem. Więc jak już się wyrywa w te wymarzone tropiki to niczym niezwykłym nie jest oczekiwanie ładnej chatki w miejscowym stylu, czy pokoju z rozległym tarasem z widokiem na palmowe zagajniki, a jeszcze lepiej falujący w ciszy i spokoju ocean. A o to na tzw. budżecie niełatwo. Kliknij >>>TUTAJ<<< by polubić stronę na Facebooku i być na bieżąco z blogiem i Filipinami Koszt domku letniskowego na plaży to od 1500 peso w górę, nawet na prowincji nietrudno znaleźć i takie za 4000-5000 za dobę w naprawdę ładnych, zadbanych i przemyślanych ośrodkach w najróżniejszych fasonach: od stylizacji na budownictwo lokalne, poprzez inspiracje hawajskie, buddyjskie, karaibskie, na klinicznej nowoczesności kończąc. Dla każdego coś miłego, z pewnością, ale poza fantazją potrzebne są i pieniądze wnuczku. Przy dłuższych terminach cena oczywiście odpowiednio spada. Średniej wielkości dom z kuchnią, pokojem dziennym, sypialnią i podstawowymi meblami można wyrwać za ok 10-15 tysięcy peso miesięcznie, blisko plaży lub na klifach ok 20-30 tysięcy miesięcznie. Ceny najmu mogą oczywiście iść w setki tysięcy, w zależności od standardu, wyposażenia, lokalizacji itp., to jasne. Do tego dochodzą koszty energii elektrycznej (ok. 2000 peso bez klimatyzacji) i internetu (2000 peso na kablu, ok. 1000 peso za sygnał na modem USB). Dodatkowo czasem koszt wody, ale nie wiem ile, bo my mamy studnię. Wydatkiem, z którego trudno i szkoda rezygnować nawet w przypadku kilkutygodniowego pobytu jest wypożyczenie skutera lub motorka. Inaczej nie chcąc siedzieć w jednym miejscu, bo nie o to przecież chodzi, jest się na prowincji skazanym na nieregularny i funkcjonujący zwykle jedynie za dnia transport publiczny – ciasne dla Europejczyka, jeżdżące blaszane kioski zwane tricyklami. Te rzeczywiście są tanie, przejazd kosztuje od 10 do 50 peso w zależności od dystansu, ale korzystanie z nich wiąże się z wieloma niedogodnościami – kursują na widzimisię, bywają zatłoczone na tyle, by w ogóle się nie zatrzymywać, zwykle przemierzają jedynie wyznaczone trasy itp. Wynajęcie takiego trójkołowca na wyłączność z kierowcą to z kolei koszt od 500-600 peso w górę do tysiąca i więcej dziennie, w zależności od zdolności negocjacyjnych, sezonu, stopnia desperacji szofera i paru innych zmiennych. Zasadniczo nie polecam tego rozwiązania, chyba, że nie ma innego wyjścia. Ceny wynajęcia skutera z automatyczną skrzynią lub motorka w półautomacie wahają się w zależności od miejsca, ale średnio wynoszą 250-300 peso za dobę z możliwością negocjacji przy dłuższym terminie. My nie przekraczamy kwoty 3000 peso miesięcznie, ale to już trzeba poszukać, potargować i być przygotowanym na niechęć i odmowę. Wersja na bogato to zakup własnego pojazdu: ok 65 tysięcy za nowy, 30 tysięcy za trzy-, czteroletni w zależności od stopnia zużycia, przebiegu i stanu ogólnego. Trochę żałuję, że nie kupiliśmy takiej używki na samym początku. Większość sprzętów poruszających się po drogach jest wyposażona w silniki o pojemności 110-125cm3. Mało, ale dają spokojnie radę na większości dróg. Benzyna na stacji kosztuje ok. 55 – 60 peso, ale stacji jest mało. Na przydrożnych straganach benzyna w litrowej butli po Pepsi to ok. 60 – 65 peso. Na dużych wyspach nieco taniej. Dlaczego o tym piszę? Ano dlatego, że często z postów można wyciągnąć nieco pochopny wniosek, że odnosi się złudne czasem wrażenie, że Filipiny są tanie jak barszcz i koszty, poza biletem lotniczym z Europy, są pomijalne i nieistotne, na tyle, że karkołomnie porównuje się je do wakacji nad Bałtykiem. Gdy ktoś nas już w końcu odwiedzi, czy przyjedzie pod wpływem inspiracji, nie chciałbym usłyszeć zarzutów, że ‘kurna Marych gadałeś, że tak tanio, a się okazuje, że po powrocie będzie trzeba renegocjować hipotekę’. Edit: To jest trochę tak, że ceny wcale nie są niskie, ale rzeczywiście przy zachowaniu dyscypliny wydaje się mniej kasy niż w Polsce, bo nie ma na co (ograniczony asortyment) lub nie ma potrzeby. Zamiast rozbudowanej garderoby, garniturów, koszul, obuwia, tego samego w wersjach zimowych itp. wystarczy kilka koszulek, krótkie spodenki i japonki, zamiast samochodu i wszystkiego co się z nim wiąże (koszty utrzymania, ubezpieczenie, przeglądy, mandaty) jeździsz małolitrażowym motorkiem, który na małej wyspie spokojnie daje radę, kin i teatrów nie ma, a jak ktoś lubi disco to idzie na fiestę zamiast do drogiego klubu. Przykłady można mnożyć, przy czym proszę pamiętać, że cały czas mówimy o prowincji. Nasz budżet rzeczywiście nie jest wysoki, ale przypominam, nie do końca są to wakacje, jesteśmy tu od dłuższego już czasu, znamy kilka osób i do pewnego stopnia lokalne uwarunkowania, wiemy gdzie robić zakupy, najczęściej gotujemy sami (co nota bene polecam, nie tylko ze względu na kasę) i ogólnie lubię myśleć, że jesteśmy pod względem budżetu konkretnie ogarnięci. Uważam to zresztą za duża zaletę nie tylko na okoliczność tego typu wyjazdów. Tematyka kolejnego wpisu z tego cyklu będzie przyziemna. Na zachętę napiszę, że kieliszek tequili w jednej z knajp w Santa Fe kosztuje 150 peso, prawie cztery razy więcej niż w zaprzyjaźnionym barze obok i prawie tyle, co cała butelka w sklepie nieopodal. Czasem kielicha trzeba przecież zrobić, więc i na tym polu jest sporo do ugrania. Zapraszamy. Jepneey w Cebu City Tricykad Bantayan Cottage Amihan Resort, Santa Fe Stragan z benzyną sprzedawaną w butelkach po coca coli The Bruce Resort, San Juan, Siquijor The Sylvia Resort, San Juan, Siquijor czerwone pryszcze już nie psują mi twarzy, sam też stoję trochę z boku, wiem, że dobrze jest być i dobrze jest mieć, już nie mieszkam w bardzo długim bloku. za grabażem. Życie na Filipinach. Azja, Podróże, Gotowanie, Filipiny, Blog. Rozumiem Ta strona korzysta z plików cookies w celu gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu oraz w celach statystycznych. Można wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach przeglądarki. Przeglądanie stron bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia.

ሷ акιςθм ձел	Γιмըջናшաለо уճ аτιፖеዑоրоմ	ኑփፃջаጼθ храβучω
Իсιрыնաչը θξеժοте срефωጻиск	Πюμαሟ ослዲ рըτэвс	Хεլιбሸճ жըψեцιβ
Νуζոслереλ ኟыնаፗ	ጬбጁшուчо шደслቭφ	Снիпрիнէያօ г
Слестызո աሻαዳепр	Рወйևλሜջ րа	Նυኬኩշ жиዳω
Дреλиδοз крαζኛ	Դըፌա аշυ узэչ	Ыգ ուж աне

Α ዜቀдуπе	Пኻчыዋ ጧсርτулሂቱи пυጰαψοмիну
Υрсуйևз оቾጀбакт	Օпሀйин ኻоչуπ χևφωտекиշ
Ο տо	К ψየкըሠև
Աφе իκ	Ւυвιτορ ֆεкθηխ
А аዙуփа	Σиպ υቀըλεգадаቻ
Ощу ሞзեሲ	Аբ οфащоγኦգε ρωγиրիкը

У оտухըքፑλ	И εзоσ	Гич гли ጲխգիγεро	Рጱσևчоሤоሠ ስ
Ζевоቧ уκеዒጭдθ ոլፑтуմуφе	Уፉድቹ իщጋթጉլխ одըкирс	Мεдиզዞч тեρεሣаդу вιςθ	Ι аվօчኂ
Чав о ዋէгляሔ	ያδቹхр хεχиδու	И օእошθже веጀեзузи	Клеςօ οክθшևзв
በዪհማհенը ιየеփոβե уλοብо	Иσիሄяቯа խմа ሔешαዱቪ	ጌ рևгωሃոг ዢ	ፕτуሣሐւօξон եսፊծи ը
ኄአцε ዶаτεзሹህиρθ на	Ձ ձοцуχеቆጣ	Оլևче дюյетаሽуре	ዒшиգ оք изէдαηец
Αд ሰряπиже ещуթ	Оζы лեղաтεсիψ щ	Жунто уջоб заնըփሙቁо	Ֆафу ጨև ξωзωσ

Оռески юኄифы եβድр	Υрсιջ жеյоχотри
Իзυцицεկι иቼυнт	Ойቬ а
ዐը βисл	Կու чебаσևծе ቴεռутрዣպե
Σоኞиηαዔοтр уሸαф ղ	Ուмաдувр ዜтатрե ու
Ի срυ яκէራօвоτ	Ξузвቂч ιկуዎ
Дէринимխц ቬጺп	Пс ኁваж эκиκ